Το ότι ήθελα κάποτε να πάω σε συναυλία του Jean Michel Jarre ήταν ένα απωθημένο μου από τα late 80's. Έχοντας δει στην τηλεόραση αποσπάματα από τις συναυλίες σε Lyon, Houston και άλλες πόλεις με τα απίστευτα για εκείνη την εποχή laser shows του και τα μουσικά όργανα δικής του εμπνεύσεως, αποφάσισα ότι αυτή ήταν μια εμπειρία που έπρεπε να τη ζήσω. Και ήμουν έτοιμος να το κάνω μια και βρισκόμουν στο Λονδίνο όταν ανακοίνωσε ότι θα δώσει ανάλογες συναυλίες στα Docklands. Φυσικά οι γνωστοί spoilsports Άγγλοι του έβαλαν εκατοντάδες εμπόδια για θέματα τάχα μου ασφαλείας και έτσι οι συναυλίες αναβλήθηκαν για να γίνουν λίγο αργότερα με κάκιστο Εγγλέζικο καιρό (φύσαγε, έβρεχε και ξούριζε) και μειωμένα εισητήρια. Και βέβαια δεν κατάφερα να πάω.
Οπότε φέτος ήταν η μεγάλη ευκαιρία μου να επανορθώσω. Βέβαια, καθώς η συναυλία ήταν σε κλειστό χώρο (στο κλειστό του Φαλήρου), όπως και άλλωστε όλη η φετινή περιοδεία ήταν εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορούσε να παρουσιάσει όλα αυτά τα εφέ εκει μέσα.
Και όμως τα κατάφερε! Μας έπαιξε απ'ολα.
Και το μουσικό όργανο με τις ακτίνες lazer που έπαιζε διαφορετική νότα ανάλογα με το πια ακτίνα άγγιζε
και τρισδιάστατα γραφικά μας έδειξε
και theremin έπαιξε.
To theremin είναι ένα από τα πρώτα ηλεκτρονικά όργανα που εμφανίστηκαν και αυτό το καιρό μάλιστα το χρησιμοποιεί και η δική μας May Roosevelt. Περισσότερα για την May Roosevelt, εδώ
Μια καταπληκτική βραδιά λοιπόν, και το πιο σημαντικό ήταν ότι ο χώρος γέμισε.
Και σκεφτείτε, ότι για αυτούς που ακούν electro-pop, ο Jean Michel Jarre (μαζί με τον δικό μας Vangelis) είναι η κλασσική μουσική τους
3 comments:
Μου αρέσει πάρα πολύ. Για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι δεν μπορούσα να πάω και λυπήθηκα πάρα πολύ αλλά ο άνθρωπος είναι μοναδικός όσα χρόνια και να περάσουν.
@Coffeemug
Να είσαι σίγουρη ότι θα ξανάρθει!
δεν μου γλιτώνει την επόμενη φορά. Θυμήθηκα γιατί δεν πήγα. Ελειπα. Επαγγελματικές υποχρεώσεις.
Post a Comment