Wednesday 8 December 2010

(Just Like) Starting Over


Γύρω στο 1979, διάβαζα τα πρώτα μου ΠΟΠ + ΡΟΚ. Χωρίς να ξέρω πολλά πράγματα ακόμα απο μουσική, και ιδιαίτερα το τι είχαν κάνει οι 4 Beatles μετά τη διάλυσή τους. Από αυτά τα πρώτα περιοδικά που διάβαζα κατάλαβα σιγά σιγά ότι όλοι οι υπόλοιποι κυκλοφορούσαν σόλο albums σε τακτά χρονικά διαστήματα, εκτός από τον John Lennon. Ο John είχε παραμείνει για 4 μέχρι τότε χρόνια σιωπηλός. Τεράστιο χρονικό διάστημα για εκείνη την εποχή. Λέγαμε κιόλας ότι τα 3 χρόνια που μεσολαβούσαν ανάμεσα σε κάθε δίσκο των Pink Floyd ήταν "πολύς χρόνος". Ένα από αυτά τα ΠΟΠ + ΡΟΚ, λοιπόν είχε αναδημοσιεύσει από το Rolling Stone, μια "ανοιχτή επιστολή στον John Lennon", όπου ο εκδότης του ζητούσε ουσιαστικά από τον John να επιστρέψει στη μουσική. "Τι ωραία που θα ήτανε να μπορούσα να αγοράσω έναν καινούργιο δίσκο του John Lennon, όπως μπορώ του George Harisson ή των Wings" είχα σκεφτεί. Ακόμα και ο Ringo όλο και κάτι έβγαζε. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν απλά ότι δεν μπορούσα να αγοράσω έναν καινούργιο δίσκο του John. Δεν μπορούσα καλά-καλά να αγοράσω έναν παλιό. Ούτε καν το Imagine. Βλέπετε η εταιρία του στην Ελλάδα, δεν θεωρούσε αυτά τα albums άξια για να τα κυκλοφορήσει. Ή απλά βαριότανε την όλη διαδικασία.
Ένα χρόνο μετά το όνειρό μου θα γινόταν πραγματικότητα. Ανακοινώνεται η κυκλοφορία του Double Fantasy, ο δίσκος κυκλοφορεί και στην Ελλάδα και υπολόγιζα να τον αγοράσω τα Χριστούγεννα με τα λεφτά που θα έβγαζα από τα κάλαντα. Ώσπου το μεσημέρι της 9ης Δεκεμβρίου γυρίζω σπίτι από το σχολείο και στις 4 κάθομαι να διαβάσω τα μαθήματά μου βάζοντας ταυτοχρόνως να ακούσω το ΠΟΠ ΚΛΑΜΠ του Γιάννη Πετρίδη στο Εθνικό Πρόγραμμα ("Μα ναι μαμά, μπαμπά! Φυσικά και μπορώ να διαβάζω ακούγοντας μουσική, τα καταλαβαίνω καλύτερα!" - Yeah, right!)
"Δεν θα κάνουμε κανονική εκπομπή σήμερα, δεν θα πούμε τα 10 πρώτα της Αμερικής. Χθες το βράδυ, δολοφονήθηκε στη Νέα Υόρκη ο John Lennon"
Καπάκι, το (Just Like) Starting Over:

Our life together is so precious together
We have grown, we have grown
Although our love is still special
Let's take a chance and fly away somewhere alone

It's been too long since we took the time
No-one's to blame, I know time flies so quickly
But when I see you darling
It's like we both are falling in love again
It'll be just like starting over, starting over

Everyday we used to make it love
Why can't we be making love nice and easy
It's time to spread our wings and fly
Don't let another day go by my love
It'll be just like starting over, starting over

Why don't we take off alone
Take a trip somewhere far, far away
We'll be together all alone again
Like we used to in the early days
Well, well, well darling

It's been too long since we took the time
No-one's to blame, I know time flies so quickly
But when I see you darling
It's like we both are falling in love again
It'll be just like starting over, starting over

Our life together is so precious together
We have grown, we have grown
Although our love is still special
Let's take a chance and fly away somewhere

Starting over


"Δυστυχώς τίποτα δεν μπορεί να ξαναρχίσει ξανά. Όλα τελείωσαν χθες το βράδυ"



Σήμερα κλείνουν 30 χρόνια χωρίς τον John Lennon

2 comments:

PAP DX said...

Η πλάκα είναι ότι μετά τη δολοφονία η Ελληνική εταιρία ξανακυκλοφόρησε όλα τα παλιά albums του Lennon.
Εμ βέβαια! Τους ήρθε στα ρουθούνια η μυρωδιά του χρήματος...

PAP DX said...

Μία ημέρα μετά...
Πάω στο διάλειμμα στο σχολείο να φάω το μεσημεριανό μου. Στον τοίχο κάποιος ή κάποια έχει ήδη γράψει "Ο JOHN LENNON ΖΕΙ"

Αργότερα διαβάζω, είτε στο ΠΟΠ + ΡΟΚ (που για τους τρεις επόμενους μήνες είχε αφιέρωμα στον John Lennon) είτε σε εφημερίδα για το ότι η δολοφονία του ανακοινώθηκε κάπου προς το τέλος του δελτίου ειδήσεων της ΕΡΤ. Στο ίδιο περίπου σημείο όπου είχε αναφερθεί και το ποιος είχε πυροβολήσει τον J.R. μερικούς μήνες νωρίτερα. Ένα πραγματικό πρόσψπο έλαβε την ίδια δημοσιότητα με ένα φτιαχτό. (Ο J.R. ήταν ένας χαρακτήρας που έπαιζε ο Larry Hagman στην Αμερικάνικη σειρά Dallas)
Λογικά, μάλλον στο ΠΟΠ + ΡΟΚ θα το διάβαζα. Γιατί εκείνη την εποχή, για τις περισσότερες εφημερίδες και πολιτικές νεολαίες, όποιος άκουγε ροκ (και γενικότερα "ξένη" μουσική) ήταν τουλάχιστον πράκτορας των αμερικανών και του καπιταλισμού...