Όταν είχα πλέον βγάλει όλα τα εισητήρια για όλες τις καλοκαιρινές συναυλίες που ήθελα να πάω πρόσεξα και αυτήν. Δεν καιγόμουνα και πολύ για Billy Idol (εκτός από το Eyes Without A Face), ίσως λίγο περισσότερο για Stranglers, έστω και χωρίς τον Hugh Cornwell.
Έφτασα στους Stranglers με μόνο ένα τέταρτο καθυστέρηση (η αιτία ήταν ένας καινούργιος μουσικόφιλος ηλικίας μόλις 12 ωρών και οι τεκίλες που ήπιαμε στην υγειά του, αλλά χαλάλι του).
Καλοί λοιπόν οι Stranglers, αλλά όπως είπα και παραπάνω, χωρίς Hugh. Ευτυχώς τους είχα ήδη δει, με την πλήρη τους σύνθεση, το μακρινο 1985 στο θρυλικό Rock In Athens festival.
Την έκπληξη όμως την έκανε ο Billy. Με τον κιθαρίστα του τον Steve Stevens ο οποίος ήταν μαζί του από τότε. Ξεκίνησε χαλαρά, είπε και το Eyes Without A Face, ενώ ήταν φανερό ότι ο άνθρωπος ήταν λιώμα (too much f***ing Greek wine, όπως ο ίδιος ομολόγησε). Είχε όμως κρατήσει τα πιο δυνατά του κομμάτια για το τέλος: Rebel Yell, White Wedding, Mony Mony, Dancing With Myself. Μέχρι και το King Rocker είπε από την εποχή που ήταν στους Generation X. Και κατάφερε να ξεσηκώσει το Ελληνικό κοινό. Απίστευτο! Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα δω τόσο κέφι σε συναυλία του Billy Idol. Στα δε σόλο του Stevens πεταγόταν μέχρι το πλάι της σκηνής και χαμουρευόταν την κοπέλα του. Άξιος! (Το γεγονός βέβαια ότι η κοπέλα φαινόταν ότι θα μπορούσε να ήταν και κόρη του, το αφήνο ασχολίαστο)
Να σημειώσω ότι τελικά η συναυλία αυτή δεν έγινε στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας όπως γράφει το εισητήριο, αλλά στο κλειστό του Φαλήρου (προφανώς λόγω χαμηλής προπώλησης)
ReplyDeleteΕίχα δει κι εγώ stranglers το '85 αλλά δυστυχώς δε θυμάμαι και πολλά γιατί ήμουν πιτσιρίκι και δεν ήξερα.. Το μόνο που μου είχε μείνει είναι η ατμόσφαιρα..
ReplyDelete@ephee
ReplyDeleteΑ, ναι, τη θυμάμαι την ατμόσφαιρα.
Από μέσα να παίζουν οι Stranglers, και απ' έξω να έρχεται η μαυρίλα από τις φωτιές που είχαν ανάψει αυτοί που προσπαθούσαν να μπούνε μέσα τζάμπα!
Pap εγώ το μόνο που έχω καταλάβει είναι ότι δεν βάζεις κ... μέσα.
ReplyDelete