Placebo (Πώς λέμε Scorpions;)

Κατ'αρχάς, η συναυλία έγινε. Παρά τη βροχή που έπεσε μερικές ώρες πριν. Γιατί η Didi Music, με το που βλέπει βροχή ακυρώνει τη συναυλία. Όπως έγινε πέρσι με τους Killers. Όπως δεν έγινε φέτος με τους Metallica. (Γιατί άντε τράβα να εξηγήσεις σε 20000 μαυροφορεμένους χεβυμεταλλάδες, ότι δεν θα δουν τους Metallica επειδή βρέχει...). Τα παρατράγουδα βέβαια δεν έλλειψαν την προηγούμενη μέρα στη Θεσσαλονίκη όπου οι Placebo ανέβηκαν στη σκηνή, και μετά από 50 λεπτά κατέβηκαν. Με αποτέλεσμα να φάνε κάποιες εκατοντάδες μπουκάλια οι τεχνικοί που μάζευαν τα όργανα και τη κονσόλα. Η Didi Music, υποστηρίζει ότι στο συμβόλαιο που είχε υπογράψει με το συγκρότημα τους είχε θέσει ως όρο να μην παίξουν λιγότερο από μία ώρα. Η ίδια η Didi, υποστηρίζει ότι οι Placebo έπαιξαν συνολικά για 61 λεπτά (how convenient - φαντάζομαι ότι αν αθροίσεις τους χρόνους που κάθε μέλος του συγκροτήματος ξυνότανε θα σου βγουν τα έξτρα 11 λεπτά)και ότι ήταν "πολύ απογοητευμένοι" (η Didi) - Σιγά ρε μεγάλε, μέτρα τώρα τα λεφτά και θα σου περάσει η απογοήτευση. Περισσότερα για τη συναυλία της Θεσσαλονίκης εδώ: http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=13/09/2010&id=202492

Πάμε λοιπόν στην Αθηναϊκή συναυλία. Και πρώτα πρώτα ας εξηγήσω γιατί έκανα αυτη την αναφορά στους Scorpions. Για τους παρακάτω 2 λόγους:
1.Έρχονται σχεδόν κάθε χρόνο
2.Ενώ δεν είναι πλέον αρκετά δημοφιλείς στην υπόλοιπη Ευρώπη, εδώ έχουν ένα φανατικό κοινό, το οποίο εγγυάται ότι οποιαδήποτε εμφάνισή τους στην Ελλάδα θα είναι επιτυχημένη.
Υπάρχει όμως και μια σημαντική διαφορά: Δεν έρχονται εδώ μόνο τώρα που έχουνε (ψιλο)ξεπέσει όπως αρκετοί άλλοι, αλλά ερχόντουσαν και όταν ήταν στα ντουζένια τους. Και ο λόγος ο οποίος δεν τους είχα δει μέχρι τώρα, ήταν ότι πάντα κάτι τύχαινε και όλο έλεγα: "Έλα μωρέ, δεν πειράζει, Θα ξανάρθουνε!", Ε, φέτος λοιπόν έπρεπε να τους δω.
Μετά λοιπόν από τα καλά νέα (ότι η συναυλία θα γίνει τελικά), έπρεπε να αντιμετωπίσω και τα κακά νέα: Δηλαδή ότι θα έπρεπε για δεύτερη φορά μέσα σε 8 μέρες να δω τον Aviv Geffen. Αυτόν δηλαδή που άνοιξε τη συναυλία των U2 (είχε παίξει πριν και από τους Snow Patrol και μου είχε φανεί απίστευτα βαρετός).

Όμως αυτή τη φορά, οφείλω να ομολογήσω, χρειάστηκε να πάρω τα λόγια μου πίσω. Βλέποντάς τον από κοντά, στον πιο μικρό χώρο του Terra Vibe, μου φάνηκε αρκετά πιο συμπαθητικός και "ζωντανός".

9μιση λοιπόν η ώρα, και οι Placebo στη σκηνή!

Ξεκίνησαν με το Nancy Boy και ευχαρίστησαν τους Θεούς του Ολύμπου που "καθάρισαν τους Ουρανούς ώστε να γίνει τελικά η συναυλία". Κουβέντα για την προηγούμενη ημέρα στη Θεσσαλονίκη, εξάλλου εγώ δεν το είχα μάθει και δεν ανησυχούσα όπως άλλοι.

Το πλήρες setlist είχε ως εξής:

Nancy boy
Ashtray heart
Battle for the sun
Soulmates
Kitty Litter
Every you every me
Special needs
Breathe underwater
The never-ending why
Bright lights
Meds
Teenage angst
All apologies
Song to say goodbye
The bitter end
---------------------
Trigger happy
Post blue
Infra-red
Taste in men

Αν είναι σωστοί οι υπολογισμοί μου έπαιξαν για περίπου 82 λεπτά μαζί με το encore (τα 4 τελευταία κομμάτια). Και επειδή τα κομμάτια τους είναι κατά μέσο όρο 3 με 4 λεπτά το καθένα, αυτό ήταν για τα μέτρα τους ένα πλήρες σετ.

Tramp stamps δεν έχει αυτή τη φορά ephee, (δηλαδή είδα ένα αλλά βαριόμουνα να το φωτογραφίσω, άσε που θα καρφωνόμουνα κιόλας), επιτρέψτε μου όμως να κάνω ένα focus στην ωραία keyboard player που είχαν μαζί τους οι Placebo, η οποία έχει πολλάπλές ικανότητες μια και έπαιξε επίσης το ντέφι...

...το βιολί...

...και το theremin

Περισσότερα για το theremin στο post μου για τον Jean Michel Jarre, και στο άρθρο της Ελευθεροτυπίας για την May Roosevelt, μια νέα Ελληνίδα μουσικό που ασχολείται μ' αυτό το όργανο. Μπορείτε επίσης να ανατρέξετε και στη σελίδα της MayRoosevelt στο MySpace. Που θα πάει, κάποια στιγμή θα καταλάβω και εγώ πώς παίζεται αυτό το όργανο (γιατί μέχρι στιγμής αυτό που έχω καταλάβει είναι πως το παίζουν κουνώντας τα χέρια τους στον αέρα από πάνω του). Ίσως να βοηθήσει το άρθρο της Wikipedia. (Ωραία, τώρα ανακάλυψα και την Ελληνική του ονομασία: αιθερόφωνο).
Κάτι άλλο που μου άρεσε στους Placebo ήταν ότι ήταν οι μόνοι καλλιτέχνες στη συναυλία των οποίων πήγα φέτος που δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να μας παρηγορήσουν "για τις δύσκολες στιγμές που περνάμε" και να μας πουν "μη φοβάστε, θα το ξεπεράσετε".



Τέλος, να αναφέρω ότι από τότε που η Didi αποφάσισε να συνεφγαστεί με το ΚΤΕΛ γιατη μεταφορά στο πέρα βάιμπ, όσων δεν έχουν, δεν θέλουν να έχουν, ή έχουν και δεν θέλουν να το φέρουν αυτοκίνητο, η μετάβαση (και κυρίως) η αποχώρηση έχουν γίνει πολύ πιο εύκολες. Βγάζεις το εισητήριο του λεωφορείου στο ίδιο μέρος που βγάζεις και το εισητήριο της συναυλίας και στην επιστροφή φεύγεις αμέσως (μόλις γεμίσει το κάθε λεωφορείο φεύγει. Το τι γινότανε με το ταξιδιωτικό γραφείο που χρησιμοποιούσαν πριν θα τα πούμε στο επόμενο post.



Όσο για τους Scorpions, που τους ανέφερα και στην αρχή... Έρχονται λέει στην Αθήνα στις 6 Οκτωβρίου για την τελευταία τους συναυλία γιατί λέει διαλύονται (Yeah, right!) Αν κάτι πάντως πρέπει να τους αναγνωρίσουμε, είναι ότι στα πλαίσια της αρπαχτής έχουνε παίξει και σε Πάτρα/Λάρισα/Ιωάννινα, πόλεις που συνήθως δεν έχουν την τύχη να δουν μια rock συναυλία ξένου συγκροτήματος. Εγώ τους είδα το 2006 (γιατί κάθε φορά που έρχονταν έλεγα "Δεν πειράζει, θα ξανάρθουν"). Όμως, κάποια από τη παρέα δεν τους έχει ξαναδεί. Και θέλει να τους δει. Οπότε μπορεί και να πάω. Οπότε και θα γράψω για τη συναυλία στο blog. Οπότε θα με κράξετε ελεύθερα.