Λιώνοντας στην Αντίπαρο

Και τώρα λοιπόν, μετά την επιστροφή στην Αθήνα, μπορώ να γράψω και ένα κανονικό post για την Αντίπαρο, από το pc μου πλέον.
Και πρώτα απ'όλα ας απαντήσω στο ερώτημα: Γιατί Αντίπαρος; Ας το πάρουμε σιγά σιγά και ας δούμε πώς είναι μια τυπική ημέρα διακοπών σε κάποια άλλα νησιά του Αιγαίου. Ξυπνάς λοιπόν και αφού ψιλοφρεσκαριστείς και φας κανα πρωινό (αν οι ρεντρούμηδες δεν σε έχουν πετάξει σε τίποτα δωμάτια στη μέση του πουθενά όπου δεν υπάρχει πρωινό), θέλεις να πας για μπάνιο. Ε, φορτώνεσαι λοιπόν τα συμπράγκαλά σου και πέρνεις το ΚΤΕΛ για να πας στην παραλία. (Εγώ δεν κουβαλάω αυτοκίνητο στο νησί, οπότε και εισητήριο ευκολότερα βρίσκω, και δεν χρειάζεται να γκρινιάζω μετά στα κανάλια ότι μου κοστίζει 150 ευρώ το πήγαινε και 153 το έλα - Να μην ξεχνάμε και την εισφορά υπέρ των αχθοφόρων). Εάν δε στην παραλία βρεις καμμιά ωραία σκιά, ή τη φτιάξεις μόνος σου (πχ ομπρέλλα ή ατομική σκηνή) και θελήσεις να κάτσεις όλη μέρα πρέπει να έχεις και το νου σου για το τι ώρα περνάει το τελευταίο ΚΤΕΛ ώστε να μπορέσεις να γυρίσεις πίσω. Και βεβαίως δεν χρειάζεται να αναφέρω το πατείς με πατώ σε που επικρατεί στα ΚΤΕΛ των νησιών και το τι ωραία ατμόσφαιρα είμαστε όλοι μέσα. Όταν δε γυρίσεις πίσω και αφού κάνεις κανα ντουσάκι, θέλεις να βγεις και λίγο έξω να φας και να πιεις κανά ποτάκι, ν'ακούσεις και καμμιά μουσικούλα χρειάζεται να πάρεις κι άλλο ΚΤΕΛ ή ακόμα και ταξί.
Ας δούμε την ίδια ημέρα διακοπών στην Αντίπαρο. Ξυπνάς, κι αφού φρεσκαριστείς και φας κανά πρωινό (αν τα δωμάτια που μένεις δεν έχουν πρωινό, βγαίνεις έξω και παίρνεις ένα. Μπορεις να πεταχτείς μέχρι τη Μαργαρίτα που έχει καταπληκτικά πρωινά, ή να πας στο φούρνο, ή στο After και να πάρεις κάτι που μπορείς να το πάρεις και να το φας πίσω στο δωμάτιο). Όταν έρθει η ωρα για μπάνιο περπατάς 10 λεπτά μέχρι την παραλία του camping (ή μία από τις Ψαραλυκές στην αντίθετη κατεύθυνση) και είσαι έτοιμος για βουτιά. Αν πεινάσεις δεν χρειάζεται να γυρίσεις πίσω, θα έρθει από μόνη της η καντίνα με αναψυκτικά, μπύρες, φραπέδες, σάντουιτς και λουκουμάδες.

Στην δε παραλία του camping, απέναντι, υπάρχει και ένα νησάκι στο οποίο μπορείτε να πάτε κολυμπώντας (για να μην πω περπατώντας μια και είναι ρηχά) και να το εξερευνήσετε. Έχει κι αυτό τις δικές του παραλίες

Και βέβαια, επειδή η νοοτροπία του Έλληνα δεν αλλάζει με τίποτα (όλα τσιμέντο), συνάδελφος που είδε την παραπάνω φωτογραφία με την παραλία και το νησάκι, το πρώτο πράγμα που ρώτησε ήταν: "Μπορείς να χτίσεις εκεί;" ('Ελεος και αει σειχτίρ μαζί)
Να αναφέρουμε εδώ, ότι αν έχετε τις αντοχές, μπορείτε να μείνετε και στο ίδιο το camping

όπυ τουλάχιστον θα γνωρίσετε και κόσμο (από όλο το ζωικό βασίλειο)

Από την παραλία θα φύγεις ότι ώρα θες, χωρίς να ανησυχείς για κανένα ΚΤΕΛ. Θα δεις και την δύση του ηλίου,

θα δεις και την ανατολή του φεγγαριού,

αν θελήσεις θα κάτσεις και για βραδινό μπάνιο (ή θα έρθεις αργότερα μετά τη βραδυνή έξοδο - ειδικά αν έχει πανσέληνο),

οπότε μπορείς πλέον να δεις και την δύση του φεγγαριού

και την ανατολή του ηλίου...

'Οσο για τη βραδυνή έξοδο, δεν χρειάζεται να αγχωθείς μετά την παραλία για το αν θα προλάβεις να κάνεις ντους και να ετοιμαστείς. Θα προλάβεις. Γιατί λίγα λεπτά περπάτημα από το δωμάτιο προς την αντίθετη κατεύθυνση θα βρεις όλες τις ταβέρνες και τα μπαράκια για όλα τα γούστα. Και βέβαια ο καλύτερος τρόπος για να κλείσεις τη βραδιά (ή μάλλον το ερχόμενο πρωί που ήδη έρχεται) είναι στη La Luna μία ντισκοτέκ (μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί), όπου ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε γύρω στο 1982 (άντε 83). Προσοχή μόνο: Εκεί θα πιεις μόνο καμμιά μπύρα (άντε κανα Bacardi Breezer), ποτά δηλαδή που θα ανοιχθούν μπροστά σου (You have been warned!). Για την επιστροφή στο δωμάτιο και για ότι θυμηθείτε ότι χρειάζεται να έχετε εκείνη τη στιγμή, υπάρχει πάντα το super market μπροστά στο λιμάνι το οποίο κάποτε πρέπει να κλείνει αλλά εγώ ότι ώρα και αν έχω περάσει το έχω βρει ανοικτό και το After με τυρόπιττες, μπουγάτσες, πεϊνιρλί, κρουασάν κτλ που είναι ανοικτό 24 ώρες το 24ωρο)

Με δυο λόγια: Αν έχεις δωμάτιο στη χώρα της Αντιπάρου (γιατί στην Αντίπαρο ουσιαστικά μόνο ένας οικισμός υπάρχει), 10 λεπτά περπάτημα προς τη μία κατεύθυνση είναι η παραλία, 10 λεπτά περπάτημα προς την άλλη είναι τα μπαράκια. Τι άλλο χρειάζεσαι; Το ιδανικό μέρος για λιώσιμο! Στα συν και ένα θερινό σινεμά το οποίο δυστυχώς δεν λειτούργησε φέτος.
Βεβαίως και υπάρχουν και άλλα πράγματα να δεις και παραλίες να πας, μόνο που εκεί θα πας αν έχεις αυτοκίνητο ή θα σε πάει καραβάκι που θα το βρεις στο λιμάνι. Διάφορες παραλίες και βεβαίως το Δεσποτικό. Και φυσικά το σπήλαιο, όπου εκεί πάει και λεωφορείο. Όπως όμως θα προσέξατε, δεν υπάρχουν φετινές φωτογραφίες από όλα αυτά. Κι αυτό γιατί φέτος είναι η 5η χρονιά που πάω Αντίπαρο και πλέον τα έχω δει όλα (Κάποια στιγμή ίσως θα πρέπει να φτιάξω και ένα post με τις φωτογραφίες από όλα αυτά τα χρόνια). Πηγαίνω πλέον μόνο για λιώσιμο. Και λιώσιμο είναι αυτό που μου χρειάζεται για να ξελαμπικάρει το μυαλό μου από το κάθε βλαμμένο που με διακόπτει την ώρα που γράφω κώδικα για να παραπονεθεί ότι "το κομπιούτερ μου δεν ανάβει" ενώ στην πραγματικότητα έχει κλωτσήσει το καλώδιο από την πρίζα και νομίζει ότι η μηχανογράφηση είναι ένα τμήμα που απαρτίζεται από δούλους και υπηρέτες. Και το ξελαμπικάρισμα χρειάζεται τουλάχιστον 2 εβδομάδες συνεχόμενες αν μπορείτε να τα καταφέρετε.

Πώς πάμε στην Αντίπαρο; 2 τρόποι υπάρχουν από Πάρο. Είτε με το καραβάκι που πάει κατευθείαν στην Αντίπαρο από την Παροικιά μέσα σε μισή ώρα (και θα το βρείτε μόλις βγείτε από το καράβι που σας έφερε από τον Πειραιά στα αριστερά), είτε θα πάτε με ΚΤΕΛ στη Πόυντα και από εκεί θα πάρετε το ferry boat που σας περνάει απέναντι μέσα σε 5 λεπτά. Εάν έχετε αυτοκίνητο ή φυσάει πολύ, ενδείκνυται μόνο ο 2ος τρόπος.
Μάλιστα οι σκληροπυρηνικοί fans της Αντιπάρου ισχυρίζονται ότι το ωραιότερο σημείο της Πάρου είναι ακριβώς αυτό:

Τα 10 μέτρα τσιμέντου που πρέπει να περπατήσετε για να πάρετε το καραβάκι για την Αντίπαρο!

Όσο για τις φράσεις "καλό χειμώνα" και "τα κεφάλια μέσα", αυτές δεν πρόκειται ποτέ να τις ακούσετε από εμένα. Δεν θα μας φάνε αυτοί, εμείς θα τους φάμε ρεεεεεεέ!