The Big Nose Attacks Blues Bar!

Αρχίσαμε τη χρονιά με τους Down + Out, θα την τελειώσουμε με τους Big Nose Attack. Γιατί; Μα γιατί οι Big Nose Attack είναι τα 2/3 των Down + Out. Και είναι και φίλοι μας.
Εμφανίστηκαν στις 13 Οκτωβρίου στο Blues Bar στην Πανόρμου, δωρεάν. Ημέρα γενικής απεργίας χωρίς συγκοινωνίες, έφαγα μια περιουσία στα ταξί μέχρι να πάω και να ρθω, αλλά χαλάλι τους. Και το Blues, μπορεί να μην το λες μεγάλο, ήταν όμως γεμάτο!

Λίγες μέρες μετά, ξεκίνησαν περιοδεία σε Ρουμανία, Πολωνία, Τσεχία, Γερμανία και Αυστρία. Πρόσφατα μάλιστα βρήκα ένα άρθρο γι αυτούς σε ιστοσελίδα της Πολωνίας!

Ο Τζάμπας ζει! Και πάει στους Rupa & The April Fishes!

Πίσω, στον Απρίλιο αν θυμάμαι καλά κάτι φίλοι μου είχαν λυσάξει να πάνε να δούνε τους Rupa & The April Fishes σε ένα χώρο με εισητήριο 20 Ευρώ νομίζω. Μου κίνησαν την περιέργεια, αλλά επειδή είχα κι άλλες συναυλίες εκείνες τις μέρες δεν πήγα. Όταν λοιπόν έμαθα ότι θα ερχόντουσαν ξανά τον Οκτώβριο στο Nosotros στα Εξάρχεια και μάλιστα δωρεάν έσπευσα.
Το συγκρότημα είναι από το San Fransisco, η τραγουδίστριά τους είναι Ινδή στην καταγωγή, οι στίχοι τους είναι στα Γαλλικά, Αγγλικά και Ισπανικά, τα όργανα που παίζουν είναι τρομπέτα ακκορντεόν και τσέλο μεταξύ άλλων και η μουσική τους είναι... ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. (Μου έχουν πει ότι μέχρι και το "Βενζινάδικο" παίζουν κάποιες φορές)

Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας η καλλιτέχνης που όπως μου είπαν έχει σχεδιάσει τα εξώφυλλα των CD's τους (τα οποία τα πουλούσαν εκεί μόνο 5 Ευρώ το καθένα), ζωγράφιζε τον τοίχο από πίσω τους.

Και μια και μιλάμε για τζάμπα μουσική να αναφέρω και άλλες δύο φορές που άκουσα δωρεάν ζωντανή μουσική φέτος:
Βράδυ μιας Κυριακής προς ξημερώματα Δευτέρας του Ιουλίου περνώντας από τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα έπεσα πάνω στον Δημήτρη Πουλικάκο.

Και προς το τέλος του Οκτωβρίου έγινε στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης το Freak Out! όπου έπαιξαν μεταξύ άλλων και οι Velvoids.

Πήγα και σε άλλο ένα δωρεάν event φέτος αλλά σ'αυτό θα αφιερώσω ξεχωριστο post γιατί το αξίζει!

Nouvelle Vague

3 φορές έχω δει τους Nouvelle Vague. Το 2007, το 2009 και το 2011. Κάθε 2 χρόνια δηλαδή. Τις 2 πρώτες φορές στο Gagarin και φέτος στη Τεχνόπολη. Διάβασα ένα άρθρο γι αυτούς πριν από 5 χρόνια στο ΕΨΙΛΟΝ της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας και μου κίνησαν την περιέργεια. Οι Nouvelle Vague (που σημαίνει "νέο κύμα" στα Γαλλικά) διασκευάζουν κομμάτια new wave (που σημαίνει "νέο κύμα" στα Αγγλικά) σε ρυθμούς bossa nova (που σημαίνει "νέο κύμα" στα Πορτογαλικά). Αυτό πρακτικά σημαίνει κομμάτια της Βρετανικής κυρίως σκηνής, χονδρικά της εποχής 1977-1984. Θέλετε παραδείγματα; Heart Of Glass των Blondie, God Save The Queen των Sex Pistols, Just Can't Get Enough των Depeche Mode, Don't Go των Yazoo, Friday Night Saturday Morning των Specials, Guns Of Brixton των Clash, Love Will Tear Us Apart των Joy Division, Blue Monday των New Order, Sweet Dreams Are Made Of This των Depeche Mode μεταξύ άλλων. Έβγαλαν 2 αλμπουμ σ'αυτό το στυλ. Στο τρίτο, συνεργάστηκαν με τους αυθεντικούς καλλιτέχνες τα κομμάτια των οποίων διασκεύαζαν. Και στο τέταρτο και πιο πρόσφατο διασκευάζουν Γαλλικά κομμάτια της ίδιας περιόδου. Τους ταργουδιστες και τις τραγουδίστριες του συγκροτήματος τους/τις διαλέγουν με τον όρο να μην έχουν ακούσει τις αυθεντικές εκτελέσεις των κομματιών ώστε να τα αποδίδουν με τον δικό τους τρόπο.

Κόλλησα μετά από αυτή τη πρώτη βραδιά στο Gagarin και ξαναπήγα να τους δω, 2 χρόνια μετά στον ίδιο χώρο.

Με μία επιπλέον τραγουδίστρια αυτή τη φορά και ακόμη καλύτερη εμφάνιση.


Ξανά λοιπόν στην Αθήνα, σε ανοικτό χώρο αυτή τη φορά, τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Από τα απρόοπτα της βραδιάς ο παππούς που έκανε στριπτήζ προσπαθώντας να σαγηνεύσει τις 2 τραγουδίστριες.

Να σημειώσουμε ακόμα ότι στις 2 τελευταίες από αυτές τις 3 συναυλίες support έπαιξε η δικιά μας Όλγα Κουκλάκη η καριέρα της οποίας, κυρίως στην ηλεκτρονική μουσική ξεκίνησε από τη Γαλλία.

Στη φετινή συναυλία μάλιστα, τραγούδησε μαζί της η μία από τις τραγουδίστριες των Nouvelle Vague και η ίδια ανταπέδωσε αργότερα ανεβαίνοντας στη σκηνή για να τραγουδήσει μαζί τους το Blue Monday.

Θα πετύχετε συχνά την Όλγα να παίζει DJ sets στο Loop, στο Θησείο

Η πραγματική συναυλία του καλοκαιριού

Μπορεί για τους περισσότερους η καθιερωμένη συναυλία του καλοκαιριού να ήταν αυτή των Bon Jovi, για μένα όμως ήταν αυτή εδώ, των Pulp

Συναυλία που να μην είναι heavy metal, μέσα στη μέση του καλοκαιριού, Αυγουστιάτικα, την καθιερωμένη περίοδο των διακοπών όπου παραδοσιακά λαμβάνουν χώρα "τα μπάνια του λαού" θα ήταν κανονικά μια συνταγή για αποτυχία. Δεν ήταν όμως. Κάποιοι φίλοι μου μάλιστα έκοψαν τις διακοπές τους στη μέση για να έρθουν.

Κανένα παράπονο. Ο Jarvis και η παρέα του μας έδωσαν αυτό ακριβώς που ζητούσαμε. Ειδικά στο Disco 2000, το χοροπηδητό που έπεσε ήταν άνευ προηγουμένου!




Do YOU remember the first time?

Η καθιερωμένη συναυλία του καλοκαιριού

Κάθε καλοκαίρι, υπάρχει αυτό που λέμε "η καθιερωμένη συναυλία"¨. Η συναυλία η οποία γίνεται μέσα στο καλοκαίρι και γι αυτήν μιλάνε όλοι. Πέρσι ήταν οι U2. Πρόπερσι μάλλον οι AC/DC. (Αν και όλος ο κόσμος μιλαγε περισσότερο για αυτή των Depeche Mode που δεν έγινε ποτέ). To 2008 ήταν η Madonna. Εντάξει, ξέρω πως η Madonna δεν ήρθε το καλοκαίρι, αλλά καλοκαίρι ήταν όταν έγινε η μεγάλη φασαρία με τα εισητήρια. Και στο κάτω-κάτω δικό μου είναι το blog και τις ανακατεύω τις εποχές όπως θέλω, ΟΚ;

Φέτος λοιπόν ήταν αυτή των Bon Jovi. Τους είχα δει στα ντουζένια τους το 1989 στη Wembley Arena, αλλά δεν είχα αντίρρηση να τους ξαναδώ 22 χρόνια μετά.

Ακριβώς μία βδομάδα μετά το πολυδιαφημισμένο ηχητικό Πυξλαξικό φιάσκο των 11 Ευρώ, μόλις μπήκα στο στάδιο, παρόλο που ήμουνα αρένα κοίταξα ψηλά προς τις κερκίδες και είδα αυτό:

Ναι! Ηχεία στις κερκόιδες! Ο Ντέμης (δηλαδή η Eleven Concerts), δεν δίστασε να ξοδευτεί για να βάλει μερικά ηχεία παραπάνω ώστε να υπάρχει σωστός ήχος παντού. Χάρηκα που είχε μεγάλη επιτυχία η συναυλία, ελπίζω να έβγαλε μπόλικα χρήματα ο Ντέμης ώστε να φέρνει αυτός πλέον τα μεγάλα ονόματα και όχι οι άλλοι που εκτός των άλλων μας τρέχουνε και στο Πέρα Βάιμπ. Ντέμη θεέ, πάρε την ΠΑΕ! (Ε, χμ, εντάξει, αυτό το έχεις κάνει ήδη :LOL:)

Όσο για τους Bon Jovi, ήταν απολαυστικοί για δύο ώρες, γύρισε και ο Sambora, έ, τι άλλο να ζητήσουμε. Κάποιοι είπαν ότι τα έφτυσαν στο τέλος, αλλά εγώ δεν τα προσέχω κάτι τέτοια. Όσο να ναι έχουν περάσει και κάποια χρόνια...
Βέβαια, όσον αφορά τη καθιερωμένη συναυλία του καλοκαιριού, για μένα ήταν μάλλον η επόμενη...
(Βλέπε επόμενο post όταν αναρτηθεί)