Saturday, 27 February 2010

Συναυλίες 2009

Όπως ανέφερα και στο πρώτο μου post, τρελλαίνομαι για συναυλίες. Και η περσινή χρονιά ήταν για μένα η πιο πλούσια σε συναυλίες ever, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Τον συναυλιακό τουρισμό τον ξεκίνησα... κατά λάθος. 'Οταν το 2006 ακυρώθηκε η συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα, που τόσο την περίμενα (παρόλο που τους είχα δει και το 1998 όταν είχανε έρθει), και η διοργανώτρια DidiMusic δεν έκανε καμμία προσπάθεια να την διοργανώσει σε άλλη ημερομηνία, ή έστω την επόμενη χρονιά που συνεχιζόταν η περιοδεία των Stones, τα πήρα στο κρανίο. Έτσι την επόμενη χρονιά, που είχα αποφασίσει να πάω για διακοπές στη Γαλλία, ανακάλυψα πως έπαιζαν εκεί. Έτσι, το 2007 τους είδα στη Lyon. Το ένα έφερε το άλλο, και σιγά σιγά άρχισα να πηγαίνω Σαββατοκύριακα (ώστε να μη χρειάζεται να ζητάω και άδεια) στο εξωτερικό μόνο για συναυλίες. Στη πορεία, συνάντησα και άλλους τρελλούς σαν και εμένα, με αποκορύφωμα τη περσινή συναυλία του Bruce Springsteen στη Ρώμη όπου μαζευτήκαμε 60 άτομα από Ελλάδα και Κύπρο.
Ορίστε λοιπόν οι συναυλίες μου του 2009, με φωτογραφίες και βίντεο που τράβηξα εγώ.
(ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Δεν έχω και πολύ σταθερό χέρι)





Monika, Aθήνα, 22/01/2009, Gagarin






Paul Weller, Λονδίνο, 21/03/2009, O2 Arena





AC/DC, Αθήνα, 28/05/2009, ΟΑΚΑ





HARD ROCK CALLING Day 1 : The Killers, Λονδίνο, 26/06/2009, Hyde Park





HARD ROCK CALLING Day 2 : Neil Young, Λονδίνο, 27/06/2009, Hyde Park





HARD ROCK CALLING Day 3 : Bruce Springsteen, Λονδίνο, 28/06/2009, Hyde Park





Tiesto, Αθήνα, 04/07/2009, Ολυμπιακό Συγκρότημα Ελληνικού




Santana, Αθήνα, 08/07/2009, OAKA





Oasis, Λονδίνο, 11/07/2009, Wembley Stadium





Paul Weller, Αθήνα, 14/07/2009, Θέατρο Βράχων Βύρωνα





Bruce Springsteen, Ρώμη, 19/07/2009, Stadio Olimpico


(μαζί με άλλους 60 Έλληνες)





Bruce Springsteen, Τορίνο, 21/07/2009, Stadio Comunale






Bruce Springsteen, Udine, 23/07/2009, Stadio Friuli





U2, Cardiff, 22/08/2009, Millennium Stadium





ZZ Top, Αθήνα, 24/10/2009, Ολυμπιακό Κέντρο Φαλήρου





Depeche Mode, Βαρκελώνη, 21/11/2009, Palau Sant Jordi
(Σιγά μην περιμέναμε από τη Didimusic να τους ξαναφέρει μετά το φιάσκο του Terra Vibe)





Nouvelle Vague, Αθήνα, 27/11/2009, Gagarin






From The Jam, Λονδίνο, 16/12/2009, Sheperd's Bush O2 Empire





Και μία συναυλία, που δεν ξεκίνησε ποτέ:


Depeche Mode, Μαλακάσα, 12/05/2009, Terra Vibe

Thursday, 11 February 2010

Ξεκίνα το μπλόγκινγκ, είναι μια καλή αιτία αυτά για να γελάς!

Ξεκίνα το μπλόγκινγκ, είναι μια καλή αιτία αυτά για να γελάς!


Κάπως έτσι με είχε προτρέψει η gogonutsss να ξεκινήσω το δικό μου blog. (Από τότε πέρασαν περίπου δύο χρόνια και ακόμη να το ξεκινήσω). Αλλά υποσχέθηκα ότι το πρώτο μου post θα το αφιερώσω στο blog της.



Το ανακάλυψα τυχαία. Έψαχνα στο Google να μάθω τι ακριβώς είχε συμβει σε μια συναυλία που είχα πάει και όπου έγιναν όλα μπάχαλο (Κάηκαν αυτοκίνητα, έγινε πλιάτσικο στο bar, τραυματίστηκε στο αυτί ένας από τους ερμηνευτές). Βεβαίως και μιλάω για το Ejekt Festival του 2007. Πρώτα απ' όλα με τράβηξε ο τίτλος: That Girl Needs Therapy "Και ποιος δεν χρειάζεται θεραπεία;" σκέφτηκα




Κοιτώντας λοιπόν το blog παρατήρησα ότι έχει πολλές ανταποκρίσεις από συναυλίες, και αυτό ήταν που με έκανε και "κόλλησα" μαζί του, μια που είμαι μεγάλος φαν των συναυλιών και ταξιδεύω και ανά την Ευρώπη προκειμένου να δω αυτές που θέλω. Οι ανταποκρίσεις όμως αυτές δεν είναι οι ανταποκρίσεις που ξέρετε. Η gogonutsss λειτουργεί και ως ένα είδος fashion police, ειδικά όσον αφορά τα υποδήματα των περαστικών. Γι αυτό και από τότε που άρχισα να διαβάζω αυτό το blog προσέχω πάντα τη φοράω πριν βγω από το σπίτι, (πχ φοράω πάντα όμοιες κάλτσες :lol: ) ώστε να μη δω καμμιά μέρα τον εαυτό μου εκεί μέσα (Μη φοβάστε, δεν δείχνει πρόσωπα, μόνο παπούτσια). Για να καταλάβετε τι εννοώ, δείτε μια δική μου προσπάθεια να μιμηθώ το στυλ της gogonutsss στο underground του Λονδίνου πρόπερσι (όπου είχα πάει για συναυλία βεβαίως, βεβαίως).


Πέρα από όλα αυτά, μου αρέσει το συγκεκριμένο blog γιατί είναι μια... ωραία ατμόσφαιρα. Αν διαβάσετε τα σχόλια, θα δείτε ότι κανείς δεν βρίζει κανέναν άλλον, ούτε κριτικάρει τον άλλον για τις απόψεις του, ή για το επάγγελμά του (Κάτι που γίνεται κατά κόρον σε ορισμένα δημοσιογραφικά και... έγκυρα -υποτίθεται- blogs.)


Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο μου post, και έτσι το είχα στο μυαλό μου τα τελευταία 2 χρόνια. Γιατί δεν το δημοσίευσα; Γιατί δεν ήξερα, τι άλλο θα έγραφα μετά από αυτό. Τώρα που καταστάλαξα κάπως στο μυαλό μου για το πως θέλω να είναι το blog (και το τι περίπου θα γράφω σε αυτό), μπορώ πλέον να το ξεκινήσω...