Αντίπαρος σε μαγνητοσκόπηση

Και μετά την Ιταλία και τα 2 Λονδίνα, για να ολοκληρώσουμε το χρονικό των καλοκαιρινών εξορμήσεων ορίστε και η Αντίπαρος που επισκέφθηκα για άλλη μια χρόνιά, αυτή τη φορά στα μέσα του Σεπτέμβρη. Αυτή τη φορά δεν έκανα live blogging από εκεί ειτε με κινητό είτε με laptop όπως παλιότερα, εξού και το "μαγνητοσκόπηση" για φέτος. Δεν έιναι άσχημα να βλέπουμε τις διακοπές λίγο μετά και να τις νοσταλγούμε, ειδικά τώρα που φαίνεται πως αποφάσισε να μπει τελικά το φθινόπωρο.

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από το νησάκι Διπλό που βρίσκεται ατα βόρεια της Αντιπάρου, ακριβώς απέναντι από την παραλία του camping, όπου κάναμε ένα απόγευμα μια εξόρμηση...

Και για να κλείσουμε, μία από την Πάρο

Συναυλία σε θερινό σινεμά!

"Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι, μες στα θερινά τα σινεμά..." Καλά, εντάξει, έτσι λέει ένα παλιό τραγούδι, μόνο που το συγκεκριμένο τραγούδι υπονοεί πως τις συγκεκριμένες νύχτες με το φεγγάρι στα θερινά τα σινεμά παίζει ταινία. Έλα όμως που την τελευταία νύχτα του Ιουλίου, με φεγγάρι, σε ένα θερινό σινεμά (Μπομπονιέρα στην Κηφισιά) δεν έπαιζε ταινία, αλλά συναυλία;

Και συγκεκριμένα του Σωκράτη Μάλαμα. Ο οποίος στις συναυλίες του συχνά παίζει για 3 ώρες και βάλε (Όπως ο Bruce Springsteen). 3 ώρες περίπου αν θυμάμαι καλά έπαιξε και πέρσι στον Λυκαβηττό, μέχρι που αναγκάστηκε να σταματήσει γιατί θα παραπονιόντουσαν από τα νοσοκομεία από κάτω. Γι αυτό και όταν ξεκίνησε η συναυλία στη Μπομπονιέρα στις 9 και κάτι μας δήλωσε ότι δεν θα μιλάει ανάμεσα στα κομμάτια, για να προλάβει ναπαίξει όσο το δυνατόν περισσότερα, γιατί αν τραβούσε σε χρόνο η συναυλία, θα υπήρχε ο κίνδυνος του αυτόφώρου. Οπότε και εμείς είπαμε από μέσα μας "διώρο και πολύ μας πάει".

Κι όμως! Το ίδιο βράδυ που στο Ελσίνκι ο Bruce Springsteen έπαιζε για 4 συνεχόμενες ώρες καταρρίπτοντας το προσωπικό του ρεκόρ, ο Σωκράτης Μάλαμας έπαιξε για 4 συνεχόμενες ώρες στη Κηφισιά.

Χωρίς να έρθει το αυτόφωρο. Και χωρίς να του βγάλουν την πρίζα...

Μόνος σου τώρα

Είδα τον Mark Lanegan την τελευταία φορά που είχε έρθει στην Αθήνα, μαζί με την Isobel Campbell. Μου άρεσε η μουσική της Isobel καθώς και το μείγμα που έπαιζαν μαζί. Στη συναυλία όμως ήρθε και μία φίλη μου που άκουγε Lanegan από τα 90's και η οποία πέταξε τη φοβερή ατάκα από την οποία πήρε και τον τίτλο του το ποστ εκείνης της συναυλίας: "Πήγαμε να δούμε τον γιο του Tom Waits και τελικά είδαμε τους Belle & Sebastian". Επίσης, είχε αναφέρει ότι "τον ευνούχισε τον Lanegan αυτή η κοπέλα και δεν παίζει πια τις μπλουζιές που έπαιζε". Γι αυτό λοιπόν και εγώ, αποφάσισα από τότε ότι όταν θα ερχόταν μόνος του για συναυλία ο Lanegan θα πήγαινα για να νοιώσω και εγώ τη διαφορά. Έτσι λοιπόν και έγινε, κυκλοφόρησε φέτος ο Lanegan καινούργιο album (Blues Funeral) και ήρθε και για την καθιερωμένη συναυλία του στην Αθήνα, αυτή τη φορά στο Fuzz.

Και παρά τις εξαντλητικές οικονομίες ενόψει του συναυλιακού - και όχι μόνο - καλοκαιριού στην Ευρώπη (περισσότερα σε λίγες μέρες), πήγα.

Τη συναυλία άνοιξαν οι Illegal Operation τους οποίους είχα ξανακούσει και παλιότερα στο Blues Bar της Πανόρμου. (Τώρα έμαθα επιτέλους και πώς τους λένε)

Επαιξαν καλά όπως πάντα και θα έπαιζαν καλύτερα (και πολύ περισσότερο) αν δεν τους καιγόταν ο ενισχυτής. Ώσπου ήρθε η ώρα για τον Mark και την μπάντα του.

Και ξεκίνησε με το καινούργιο album και συνέχισε με παλιότερα κομμάτια. Και έπαιξε και ένα encore.

ΟΜΩΣ! Αν και εγώ δεν μέτρησα, είπαν ότι η συνολική διάρκεια της συναυλίας δεν ξεπέρασε τα 71 λεπτά. Και ακούστηκαν και κατι φωνες για "αρπαχτή". Ειχε όμως προειδοποιήσει πριν από την έναρξη της συναυλίας και είχε παρακαλέσει να μη χρησιμοποιούμε φλας και να μην καπνίζουμε. Και εμείς φυσικά ως κλασσικοί Ελληνάρες αγνοήσαμε και τα δύο. Ήταν φανερό ότι ο άνθρωπος είχε πρόβλημα. Ένιγουέι, εμένα προσωπικά μου αρέσει ο Mark και με τη μπάντα του και με την Isobel. Όσο για την φίλη μου που λέγαμε; Έχει πλέον διοριστεί στη λεβεντομάνα Κρήτη και δεν μπόρεσε να έρθει...

Berlin Brides for the touch-deprived

Τις Berlin Brides τις γνώρισα από μια συνέντευξή τους στην Ελευθεροτυπία. Δεν τις είχα ακούσει ποτέ, αλλά έσπευσα να αποκτήσω το CD τους. Δεν υπήρχε περίπτωση να μη με ενδιαφέρει ένα group που έχει γράψει τραγούδι με τίτλο Ballad For The Touch Deprived. Πέρασε όμως πολύς καιρός μέχρι να καταφέρω να τις δω live. Μέχρι που παρουσιάστηκε η κατάλληλη ευκαιρία ένα βράδυ του Φλεβάρη στο Σταυρό Του Νότου με εισητήριο μόνο 6 Ευρώ (μαζί με ποτό)

Ακούσαμε γνωστα κομμάτια από το πρώτο album...

...ακούσαμε και κάποια καινούργια...

...ακούσαμε και διασκευές, από Depeche Mode και Bloodhound Gang, μέχρι Mary And The Boy και Γαλλόφωνα Eurovisionικά της Vicky Leandros!

Και μας φιλοδώρησαν με ένα γενναιόδωρο encore όπου ξανάπαιξαν (by popular demand) το L'Amour Est Bleu!

Και όλα αυτά σε μια πολύ ευχάριστη βραδιά όπου στην τηλεόραση υπήρχε και ποδόσφαιρο και μπάσκετ!

The Big Nose Attack CD Release Party

Τελειώσαμε τη περσινη χρονιά στο blog με τους Big Nose Attack και αρχίζουμε και τη φετινή με τους Big Nose Attack. Και αν συνυπολογίσουμε ότι ξεκινήσαμε την περσινή χρονιά με τους Down + Out που είναι τα 2/3 των Big Nose Atτack, αρχίζει νομίζω να δημιουργείται μια παράδοση.


Έχοντας επιστρέψει από την Ευρωπαϊκή Big Noise περιοδεία τους διοργάνωσαν χθες βράδυ στο Tribe Bar στο Γκάζι ένα πάρτυ, πάλι με ελεύθερη είσοδο για τη κυκλοφορία του πρώτου τους CD, το οποίο μπορούσε κάποιος να το αγοράσει εκεί με μόνο 5 Ευρώ.

Έπαιξαν δικά τους κομμάτια από το νέο album, κάποια από αυτά εμνευσμένα από προσωπικές τους εμπειρίες (κυρίως στη Σαντορίνη) αλλά και διασκευές (ακόμη και Frank Zappa)

Να σημειώσουμε ότι πέρα από την κιθάρα (που είναι παλιά και καλή αλλά θέλει συχνά κούρδισμα) και τα ντραμς, μας μάγεψε το ηλεκτρικό ukelele και μείναμε έκθαμβοι παρατηρώντας ότι το "εργαλείο" που οι περισσότεροι έχουμε στην κουζίνα μας για να χτυπάμε την κρέμα γάλακτος μεταξύ άλλων, μπορεί να παράγει και μουσική!


Όπως βλέπουμε και από το setlist, είχαν προετοιμάσει και... τεκίλα για encore, αλλά με το που τελείωσαν το (προ)τελευταίο κομμάτι, ξεκίνησε να παίζει η μουσική του bar.



Δεν πειράζει! Ελπίζουμε εκεί γύρω στο Δεκέμβριο του 2012, αν είμαστε όλοι καλά, να διοργανώσουν κάποια εμφάνιση στην Αθήνα, ώστε να κλείσουμε με αυτούς το blog για το 2012. Κατά προτίμηση πριν τις 18 Δεκεμβρίου, στη περίπτωση που τότε όντως έρθει το τέλος του κόσμου. Ιδανική ημερομηνία η 17η Δεκεμβρίου. Going out with a bang. Or a twang!