Συναυλία σε θερινό σινεμά!

"Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι, μες στα θερινά τα σινεμά..." Καλά, εντάξει, έτσι λέει ένα παλιό τραγούδι, μόνο που το συγκεκριμένο τραγούδι υπονοεί πως τις συγκεκριμένες νύχτες με το φεγγάρι στα θερινά τα σινεμά παίζει ταινία. Έλα όμως που την τελευταία νύχτα του Ιουλίου, με φεγγάρι, σε ένα θερινό σινεμά (Μπομπονιέρα στην Κηφισιά) δεν έπαιζε ταινία, αλλά συναυλία;

Και συγκεκριμένα του Σωκράτη Μάλαμα. Ο οποίος στις συναυλίες του συχνά παίζει για 3 ώρες και βάλε (Όπως ο Bruce Springsteen). 3 ώρες περίπου αν θυμάμαι καλά έπαιξε και πέρσι στον Λυκαβηττό, μέχρι που αναγκάστηκε να σταματήσει γιατί θα παραπονιόντουσαν από τα νοσοκομεία από κάτω. Γι αυτό και όταν ξεκίνησε η συναυλία στη Μπομπονιέρα στις 9 και κάτι μας δήλωσε ότι δεν θα μιλάει ανάμεσα στα κομμάτια, για να προλάβει ναπαίξει όσο το δυνατόν περισσότερα, γιατί αν τραβούσε σε χρόνο η συναυλία, θα υπήρχε ο κίνδυνος του αυτόφώρου. Οπότε και εμείς είπαμε από μέσα μας "διώρο και πολύ μας πάει".

Κι όμως! Το ίδιο βράδυ που στο Ελσίνκι ο Bruce Springsteen έπαιζε για 4 συνεχόμενες ώρες καταρρίπτοντας το προσωπικό του ρεκόρ, ο Σωκράτης Μάλαμας έπαιξε για 4 συνεχόμενες ώρες στη Κηφισιά.

Χωρίς να έρθει το αυτόφωρο. Και χωρίς να του βγάλουν την πρίζα...

Μόνος σου τώρα

Είδα τον Mark Lanegan την τελευταία φορά που είχε έρθει στην Αθήνα, μαζί με την Isobel Campbell. Μου άρεσε η μουσική της Isobel καθώς και το μείγμα που έπαιζαν μαζί. Στη συναυλία όμως ήρθε και μία φίλη μου που άκουγε Lanegan από τα 90's και η οποία πέταξε τη φοβερή ατάκα από την οποία πήρε και τον τίτλο του το ποστ εκείνης της συναυλίας: "Πήγαμε να δούμε τον γιο του Tom Waits και τελικά είδαμε τους Belle & Sebastian". Επίσης, είχε αναφέρει ότι "τον ευνούχισε τον Lanegan αυτή η κοπέλα και δεν παίζει πια τις μπλουζιές που έπαιζε". Γι αυτό λοιπόν και εγώ, αποφάσισα από τότε ότι όταν θα ερχόταν μόνος του για συναυλία ο Lanegan θα πήγαινα για να νοιώσω και εγώ τη διαφορά. Έτσι λοιπόν και έγινε, κυκλοφόρησε φέτος ο Lanegan καινούργιο album (Blues Funeral) και ήρθε και για την καθιερωμένη συναυλία του στην Αθήνα, αυτή τη φορά στο Fuzz.

Και παρά τις εξαντλητικές οικονομίες ενόψει του συναυλιακού - και όχι μόνο - καλοκαιριού στην Ευρώπη (περισσότερα σε λίγες μέρες), πήγα.

Τη συναυλία άνοιξαν οι Illegal Operation τους οποίους είχα ξανακούσει και παλιότερα στο Blues Bar της Πανόρμου. (Τώρα έμαθα επιτέλους και πώς τους λένε)

Επαιξαν καλά όπως πάντα και θα έπαιζαν καλύτερα (και πολύ περισσότερο) αν δεν τους καιγόταν ο ενισχυτής. Ώσπου ήρθε η ώρα για τον Mark και την μπάντα του.

Και ξεκίνησε με το καινούργιο album και συνέχισε με παλιότερα κομμάτια. Και έπαιξε και ένα encore.

ΟΜΩΣ! Αν και εγώ δεν μέτρησα, είπαν ότι η συνολική διάρκεια της συναυλίας δεν ξεπέρασε τα 71 λεπτά. Και ακούστηκαν και κατι φωνες για "αρπαχτή". Ειχε όμως προειδοποιήσει πριν από την έναρξη της συναυλίας και είχε παρακαλέσει να μη χρησιμοποιούμε φλας και να μην καπνίζουμε. Και εμείς φυσικά ως κλασσικοί Ελληνάρες αγνοήσαμε και τα δύο. Ήταν φανερό ότι ο άνθρωπος είχε πρόβλημα. Ένιγουέι, εμένα προσωπικά μου αρέσει ο Mark και με τη μπάντα του και με την Isobel. Όσο για την φίλη μου που λέγαμε; Έχει πλέον διοριστεί στη λεβεντομάνα Κρήτη και δεν μπόρεσε να έρθει...

Berlin Brides for the touch-deprived

Τις Berlin Brides τις γνώρισα από μια συνέντευξή τους στην Ελευθεροτυπία. Δεν τις είχα ακούσει ποτέ, αλλά έσπευσα να αποκτήσω το CD τους. Δεν υπήρχε περίπτωση να μη με ενδιαφέρει ένα group που έχει γράψει τραγούδι με τίτλο Ballad For The Touch Deprived. Πέρασε όμως πολύς καιρός μέχρι να καταφέρω να τις δω live. Μέχρι που παρουσιάστηκε η κατάλληλη ευκαιρία ένα βράδυ του Φλεβάρη στο Σταυρό Του Νότου με εισητήριο μόνο 6 Ευρώ (μαζί με ποτό)

Ακούσαμε γνωστα κομμάτια από το πρώτο album...

...ακούσαμε και κάποια καινούργια...

...ακούσαμε και διασκευές, από Depeche Mode και Bloodhound Gang, μέχρι Mary And The Boy και Γαλλόφωνα Eurovisionικά της Vicky Leandros!

Και μας φιλοδώρησαν με ένα γενναιόδωρο encore όπου ξανάπαιξαν (by popular demand) το L'Amour Est Bleu!

Και όλα αυτά σε μια πολύ ευχάριστη βραδιά όπου στην τηλεόραση υπήρχε και ποδόσφαιρο και μπάσκετ!

The Big Nose Attack CD Release Party

Τελειώσαμε τη περσινη χρονιά στο blog με τους Big Nose Attack και αρχίζουμε και τη φετινή με τους Big Nose Attack. Και αν συνυπολογίσουμε ότι ξεκινήσαμε την περσινή χρονιά με τους Down + Out που είναι τα 2/3 των Big Nose Atτack, αρχίζει νομίζω να δημιουργείται μια παράδοση.


Έχοντας επιστρέψει από την Ευρωπαϊκή Big Noise περιοδεία τους διοργάνωσαν χθες βράδυ στο Tribe Bar στο Γκάζι ένα πάρτυ, πάλι με ελεύθερη είσοδο για τη κυκλοφορία του πρώτου τους CD, το οποίο μπορούσε κάποιος να το αγοράσει εκεί με μόνο 5 Ευρώ.

Έπαιξαν δικά τους κομμάτια από το νέο album, κάποια από αυτά εμνευσμένα από προσωπικές τους εμπειρίες (κυρίως στη Σαντορίνη) αλλά και διασκευές (ακόμη και Frank Zappa)

Να σημειώσουμε ότι πέρα από την κιθάρα (που είναι παλιά και καλή αλλά θέλει συχνά κούρδισμα) και τα ντραμς, μας μάγεψε το ηλεκτρικό ukelele και μείναμε έκθαμβοι παρατηρώντας ότι το "εργαλείο" που οι περισσότεροι έχουμε στην κουζίνα μας για να χτυπάμε την κρέμα γάλακτος μεταξύ άλλων, μπορεί να παράγει και μουσική!


Όπως βλέπουμε και από το setlist, είχαν προετοιμάσει και... τεκίλα για encore, αλλά με το που τελείωσαν το (προ)τελευταίο κομμάτι, ξεκίνησε να παίζει η μουσική του bar.



Δεν πειράζει! Ελπίζουμε εκεί γύρω στο Δεκέμβριο του 2012, αν είμαστε όλοι καλά, να διοργανώσουν κάποια εμφάνιση στην Αθήνα, ώστε να κλείσουμε με αυτούς το blog για το 2012. Κατά προτίμηση πριν τις 18 Δεκεμβρίου, στη περίπτωση που τότε όντως έρθει το τέλος του κόσμου. Ιδανική ημερομηνία η 17η Δεκεμβρίου. Going out with a bang. Or a twang!

The Big Nose Attacks Blues Bar!

Αρχίσαμε τη χρονιά με τους Down + Out, θα την τελειώσουμε με τους Big Nose Attack. Γιατί; Μα γιατί οι Big Nose Attack είναι τα 2/3 των Down + Out. Και είναι και φίλοι μας.
Εμφανίστηκαν στις 13 Οκτωβρίου στο Blues Bar στην Πανόρμου, δωρεάν. Ημέρα γενικής απεργίας χωρίς συγκοινωνίες, έφαγα μια περιουσία στα ταξί μέχρι να πάω και να ρθω, αλλά χαλάλι τους. Και το Blues, μπορεί να μην το λες μεγάλο, ήταν όμως γεμάτο!

Λίγες μέρες μετά, ξεκίνησαν περιοδεία σε Ρουμανία, Πολωνία, Τσεχία, Γερμανία και Αυστρία. Πρόσφατα μάλιστα βρήκα ένα άρθρο γι αυτούς σε ιστοσελίδα της Πολωνίας!

Ο Τζάμπας ζει! Και πάει στους Rupa & The April Fishes!

Πίσω, στον Απρίλιο αν θυμάμαι καλά κάτι φίλοι μου είχαν λυσάξει να πάνε να δούνε τους Rupa & The April Fishes σε ένα χώρο με εισητήριο 20 Ευρώ νομίζω. Μου κίνησαν την περιέργεια, αλλά επειδή είχα κι άλλες συναυλίες εκείνες τις μέρες δεν πήγα. Όταν λοιπόν έμαθα ότι θα ερχόντουσαν ξανά τον Οκτώβριο στο Nosotros στα Εξάρχεια και μάλιστα δωρεάν έσπευσα.
Το συγκρότημα είναι από το San Fransisco, η τραγουδίστριά τους είναι Ινδή στην καταγωγή, οι στίχοι τους είναι στα Γαλλικά, Αγγλικά και Ισπανικά, τα όργανα που παίζουν είναι τρομπέτα ακκορντεόν και τσέλο μεταξύ άλλων και η μουσική τους είναι... ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. (Μου έχουν πει ότι μέχρι και το "Βενζινάδικο" παίζουν κάποιες φορές)

Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας η καλλιτέχνης που όπως μου είπαν έχει σχεδιάσει τα εξώφυλλα των CD's τους (τα οποία τα πουλούσαν εκεί μόνο 5 Ευρώ το καθένα), ζωγράφιζε τον τοίχο από πίσω τους.

Και μια και μιλάμε για τζάμπα μουσική να αναφέρω και άλλες δύο φορές που άκουσα δωρεάν ζωντανή μουσική φέτος:
Βράδυ μιας Κυριακής προς ξημερώματα Δευτέρας του Ιουλίου περνώντας από τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα έπεσα πάνω στον Δημήτρη Πουλικάκο.

Και προς το τέλος του Οκτωβρίου έγινε στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης το Freak Out! όπου έπαιξαν μεταξύ άλλων και οι Velvoids.

Πήγα και σε άλλο ένα δωρεάν event φέτος αλλά σ'αυτό θα αφιερώσω ξεχωριστο post γιατί το αξίζει!

Nouvelle Vague

3 φορές έχω δει τους Nouvelle Vague. Το 2007, το 2009 και το 2011. Κάθε 2 χρόνια δηλαδή. Τις 2 πρώτες φορές στο Gagarin και φέτος στη Τεχνόπολη. Διάβασα ένα άρθρο γι αυτούς πριν από 5 χρόνια στο ΕΨΙΛΟΝ της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας και μου κίνησαν την περιέργεια. Οι Nouvelle Vague (που σημαίνει "νέο κύμα" στα Γαλλικά) διασκευάζουν κομμάτια new wave (που σημαίνει "νέο κύμα" στα Αγγλικά) σε ρυθμούς bossa nova (που σημαίνει "νέο κύμα" στα Πορτογαλικά). Αυτό πρακτικά σημαίνει κομμάτια της Βρετανικής κυρίως σκηνής, χονδρικά της εποχής 1977-1984. Θέλετε παραδείγματα; Heart Of Glass των Blondie, God Save The Queen των Sex Pistols, Just Can't Get Enough των Depeche Mode, Don't Go των Yazoo, Friday Night Saturday Morning των Specials, Guns Of Brixton των Clash, Love Will Tear Us Apart των Joy Division, Blue Monday των New Order, Sweet Dreams Are Made Of This των Depeche Mode μεταξύ άλλων. Έβγαλαν 2 αλμπουμ σ'αυτό το στυλ. Στο τρίτο, συνεργάστηκαν με τους αυθεντικούς καλλιτέχνες τα κομμάτια των οποίων διασκεύαζαν. Και στο τέταρτο και πιο πρόσφατο διασκευάζουν Γαλλικά κομμάτια της ίδιας περιόδου. Τους ταργουδιστες και τις τραγουδίστριες του συγκροτήματος τους/τις διαλέγουν με τον όρο να μην έχουν ακούσει τις αυθεντικές εκτελέσεις των κομματιών ώστε να τα αποδίδουν με τον δικό τους τρόπο.

Κόλλησα μετά από αυτή τη πρώτη βραδιά στο Gagarin και ξαναπήγα να τους δω, 2 χρόνια μετά στον ίδιο χώρο.

Με μία επιπλέον τραγουδίστρια αυτή τη φορά και ακόμη καλύτερη εμφάνιση.


Ξανά λοιπόν στην Αθήνα, σε ανοικτό χώρο αυτή τη φορά, τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Από τα απρόοπτα της βραδιάς ο παππούς που έκανε στριπτήζ προσπαθώντας να σαγηνεύσει τις 2 τραγουδίστριες.

Να σημειώσουμε ακόμα ότι στις 2 τελευταίες από αυτές τις 3 συναυλίες support έπαιξε η δικιά μας Όλγα Κουκλάκη η καριέρα της οποίας, κυρίως στην ηλεκτρονική μουσική ξεκίνησε από τη Γαλλία.

Στη φετινή συναυλία μάλιστα, τραγούδησε μαζί της η μία από τις τραγουδίστριες των Nouvelle Vague και η ίδια ανταπέδωσε αργότερα ανεβαίνοντας στη σκηνή για να τραγουδήσει μαζί τους το Blue Monday.

Θα πετύχετε συχνά την Όλγα να παίζει DJ sets στο Loop, στο Θησείο