Αυτή ήταν η ετυμηγορία μιας φίλης μου για τη συναυλία του Mark Lanegan και της Isobel Campbell στο Gagarin. "Τον ευνούχισε τον Mark αυτή η κοπέλα. Από ζάχαρη τον έκανε Canderel."
Η αλήθεια είναι ότι είχαμε πάει μεγάλη παρέα εκεί και οι απόψεις ήταν αντικρουόμενες. Πολύς κόσμος τη βρήκε βαρετή τη συναυλία. Εγώ, θα το ομολογήσω, παρόλο που δενήμουνα σίγουρος από πριν για το τι ακριβώς θα ακούσω, τρελλαίνομαι γι αυτή τη συγκεκριμένη μουσική. Αυτά δηλαδή τα εντελώς απαλά κομμάτια με τα σχεδόν "αιθέρια" (αν μπορεί να τα χαρακτηρίσει κανείς έτσι) γυναικεία φωνητικά. Το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα που μου'ρχεται στο μυαλό είναι οι Mazzy Star, από τα μέσα των 90's. Η φίλη μου βέβαια ήθελε να ακούσει "μπλουζιές" όπως μου είπε. Εννοούσε πραγματικά blues (όσο πραγματικά blues θα μπορούσε να παίξει ένας λευκός που θα'λεγε και η ephee), και όχι τέλος πάντων εκείνα τα slow κομμάτια (πχ Dreams Are My Reality) που οι σημερινοί 40ρηδες χόρευαν στα πάρτυ της δεκαετίας του '80 και τα έλεγαν "μπλουζ". Εμ, βέβαια τι να περιμένεις από ανθρώπους που στα λευκώματα τους έγραφαν ότι "αγαπημένος τους ηθοποιός είναι ο James Bond" (εννοούσαν βέβαια τον Roger Moore). Όχι πως τα θυμούνται αυτά τα πάρτυ βέβαια, μια και τώρα η ζωή τους περιστρέφεται γύρω από το τρίπτυχο "Οικογένεια, Καρριέρα, SUV"
(Εμβόλιμο κράξιμο τέλος, παμ'παρακάτω)
Αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι ουσιαστικά αυτό το project, είναι προσωπικό της Campbell. Αυτή έχει γράψει τα κομμάτια, αυτή έχει κάνει και τη παραγωγή στον τελευταίο τους κοινό δίσκο το "HAWK". Όσοι νοσταλγούν τον αυθεντικό Lanegan, μάλλον θα πρέπει να περιμένουν μέχρι να κάνει περιοδεία μόνος του.
Τέλος, ένα ακόμα συμπέρασμα των τελευταίων χρόνων. Δεκέμβριος χωρίς Gagarin γίνεται; Δεν γίνεται...
Επίσης: Συναυλία με εισητήριο κάτω από 30 Ευρώ. Αυτό είχα καιρό να το δω!
2 comments:
Μ'αρέσεις για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων είναι πως δεν ασχολήθηκες στο τελευταίο post της χρονιάς, με την ανασκόπησή της. (έλεος πια!)
Αυτά τα πράγματα έχουν καταντήσει επιοικώς trivial γαμώτο!
Thanx για την αναφορά, αλλά το αστειάκι για blues+λευκούς δεν είναι δικό μου, είναι του George Carlin ;)
Δεν έχω ακούσει τι κάνει η Isobel Campbell, αλλά αν σου φέρνει στο μυαλό την αγαπημένη Mazzy Star, προτείνω Imogen Heap -solo ή με τους Frou-Frou- ή ακόμα και σαν συμμετοχή στο You Had It Coming του Jeff Beck..
Έχουν κάνει μια εκτέλεση του Rollin'n'Tumblin από Muddy Waters, θα πάθεις πλάκα!
(ή θα το ξέρεις ήδη και θα ξενερώσω αφόρητα!)
Καλή χρονιά καλέ μου!
@ephee
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το tip για την Imogen Heap, την οποία, παραδόξως πρώτη φορά άκουσα από τους φίλους μου που ακούνε electro-pop!
Καλή χρονιά και σε σένα!
Post a Comment