Αντίο Παρασκευή

Όταν παίζεις ένα Λόττο, πόσες είναι οι πιθανότητες να κερδίσεις; Όχι πολλές, φαντάζομαι ότι θα συμφωνείτε.
Όταν όμως πιάνει φωτιά το κεντρικό της Marfin και μαθαίνεις ότι υπάρχουν 3 νεκροί, πόσες είναι οι πιθανότητες να είναι ο δικός σου άνθρωπος ένας από αυτούς; Μάλλον πολύ περισσότερες. Και το χειρότερο είναι να το μαθαίνεις την επόμενη μέρα, ανοίγοντας μια ιστοσελίδα. Δεν περιγράφεται το συναίσθημα να αντικρίζεις ξαφνικά το ονοματεπώνυμο που ήλπιζες να μην ήταν εκεί. Και να νοιώθεις, όσο παράξενο κι αν ακούγεται ότι σε κοιτάει και αυτό μέσα από την οθόνη.
Γιατί για κάποιο περίεργο λόγο, ίσως λόγω της νομοθεσίας περί προσωπικών δεδομένων, την ημέρα του συμβάντος δεν ανακοινώθηκε κανένα όνομα. Και έμεινες όλη μέρα με την ελπίδα ότι "μάλλον είναι καλά".
Ας χρησιμοποιήσω λοιπόν και εγώ ένα post από το δικό μου blog, για να πω ένα τελευταίο αντίο στη φίλη, συμφοιτήτρια και συγκάτοικο στα φοιτητικά μας χρόνια.
Στην Παρασκευή.