Πιθανόν να μη μπλογκάριζα για το ότι πήγα να δω τον Σωκράτη Μάλαμα τον περασμένο μήνα στο Casablanca αν δεμ μου έκανε εντύπωση η επιλογή του χώρου.
Εντάξει, ωραίο το "μαγαζί", πολύ καλός ήχος, αλλά ο χώρος μπροστά στην σκηνή, ήταν γεμάτος με τραπέζια! Δηλαδή ο Έλληνας δεν μπορεί να πάει να ακούσει έναν αγαπημένο του καλλιτέχνη χωρίς να έχει δίπλα του μια "φιάλη κομπλέ" (συνήθως Johnny κόκκινο της συμφοράς), τους "ξηρούς καρποί" και όλα τα συμπαρομαρτούντα που να παραπέμπουν στην αισθητική του σκυλάδικου; (Τουλάχιστον το Τζώνυ δεν θα έχει ροδοπέταλα μέσα μια και - ευτυχώς - δεν είχε λουλουδούδες.) Εμείς πάντως τον είδαμε με ένα ποτό στο χέρι, όρθιοι στον εξώστη. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το Casablanca, "μαγαζί" και όχι χώρος συναυλιών. Καλός ο Σωκράτης (και πολύ καλός και ο κιθαρίστας του που μας τραγούδησε και το Hey Joe του Hendrix στα Κρητικά), αλλά προτιμώ να τον δω σε συναυλία, κατά προτίμηση καλοκαίρι σε ανοιχτό χώρο.
Εντελώς διαφορετική η ατμόσφαιρα μια βδομάδα μετά στο Rooster's Walk, ένα συμπαθητικό μπαράκι κοντά στην Αιόλου, όπου μπορούσες να πας απλά να πιεις ένα ποτό και να απολαύσεις ταυτοχρόνως τους Muddy Roads (Έλληνες που παίζουν blues και rock) να παίζουν ζωντανά...
