Tuesday, 30 November 2010
Ska! Ska!
Αλλά όχι chou chou! Πρόκειται να αναφερθώ στη μουσική ska της Jamaica και - κυρίως - στην αναβίωσή της στα τέλη των 70's και αρχές των 80's.
Κατ'αρχήν αν ρωτήσω, με το που σκέφτεστε τη Jamaica ποιο είδος μουσικής σας έρχεται στο μυαλό, φαντάζομαι πως η περισσότεροι θα πείτε "η reggae". Έ, ένας πολύ απλοποιημένος ορισμός για τη ska είναι ότι είναι reggae παιγμένη σε απίστευτα γρήγορη ταχύτητα. Βέβαια, απ'οτι διάβασα πρόσφατα σε κάποιο άρθρο, η ska προϋπήρξε της reggae, οπότε μάλλον θα ήταν πιο σωστό να πούμε ότι η reggae είναι ένα είδος "slowed-down ska". Όσο για το Ska Chou Chou που για κάποιους απο εμάς στοιχείωσε την εφηβεία - ή την προεφηβεία - σ'εκείνο το μακρυνό 1982 βάλτε το στο YouTube και θα καταλάβετε περι τίνος πρόκειται. Από τη χρονολογία και μόνο φαίνεται πως ήταν ένα παράπλευρο αποτέλεσμα της αναβίωσης στην οποία θα αναφερθώ.
Αυτή λοιπόν η αναβίωση του τέλους των 70's ξεκίνησε με την δισκογραφική εταιρία 2-Tone και τα κυριότερα συγκροτήματα ήταν οι Madness, οι Specials, οι Selecter και οι Beat. Σ'αυτούς μπορούμε να προσθέσουμε - ίσως - τους Ruts και - σίγουρα - τους Bad Manners, που μάλιστα εμφανίστηκαν πριν από λίγο καιρό στο ΑN CLUB στα Εξάρχεια.
Οι Madness λοιπόν ήρθαν επιτέλους στην Ελλάδα το Σάββατο 16 Ιούνιου 2007 για να εμφανιστούν στο Ejekt Festival εκείνης της χρονιάς στο προπονητήριο του Baseball στο Ελληνικό. Ήταν το συγκρότημα που άνοιξε τη βραδιά (ευτυχώς, όπως θα δούμε αργότερα). Απίστευτη η ενέργεια του group, παρά τα χρονάκια τους, και απίστευτο το κέφι στο κοινό από κάτω μαρτυρας του οποίου ήταν το σύννεφο από χώμα που σηκώθηκε μπροστά από τη σκηνή και διατηρήθηκε σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους και προερχόταν από αυτούς που χόρευαν ασταμάτητα. "Fuck art, let's dance" ήταν εξάλλου το μότο τους όταν πρωτοξεκίνησαν.
Έπαιξαν όλα τα κομμάτια που θέλαμε να ακούσουμε κάποια από τα οποία τα περίμενα για 27 ολόκληρα χρόνια. Σε κάποιους από εσάς κάτι θα λέει η παρακάτω εισαγωγή (και το τρελλό σαξόφωνο που την ακολουθεί):
Hey you, don't watch that
Watch this!
This is the heavy heavy monster sound
The nuttiest sound around
So if you've come in off the street
And you're beginning to feel the heat
Well listen buster
You better start to move your feet
To the rockinest, rock-steady beat
Of madness
One step beyond!
Μπορεί στο δημοτικό να μην κατάφερνα να αποστηθίσω το μάθημα μου πχ στην ιστορία, το παραπάνω απόσπασμα όμως το είχα απομνημονεύσει με την πρώτη!
Ένα χρόνο μετά, μαθαίνουμε ότι επανασυνδέονται οι Specials, το άλλο μεγάλο συγκρότημα της συγκεκριμένης αναβίωσης. Αρχίζουν τις εμφανίσεις με μεγάλη επιτυχία πρώτα στη Βρετανία και κατόπιν στην Ευρώπη και τελικά το περασμένο καλοκαίρι, την Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010, έρχονται και στην Ελλάδα για να εμφανιστούν στο Kosmos Festival στο Θέατρο Βράχων όπου και έκλεισαν την πρώτη βραδιά.
3 χρόνια μετά λοιπόν, άλλη μια βραδιά με απίστευτο κέφι και χορό παρόλο που οι Specials δεν κουβαλάνε την "τρέλλα" των Madness. Μοναδικό παράπονο ότι δεν βγήκαν για encore. Ο λόγος, όπως διάβασα τις επόμενες μέρες, ήταν η κάτωθι νεαρά η οποία όχι μόνο ανέβηκε στη σκηνή και άρχισε να χορεύει, αλλά στο τέλος άρπαξε το μικρόφωνο και άρχισε να τραγουδάει.
Τι άλλο έγινε όμως σ'αυτά τα δύο φεστιβάλ;
Στο Kosmos Festival πριν από τους Specials εμφανίστηκαν οι Staff Benda Bilili και οι Dub Inc.
Στην είσοδο είχε και πάγκους με βιβλία, κοσμήματα, αλλά και κουζίνα από διάφορες χώρες του κόσμου.
Στο Ejekt ήταν να εμφανιστούν οι Beastie Boys και οι Underworld. Μετά τους Madness όντως ανέβηκαν στη σκηνή οι Beasties. Οι οποίοι ανάμεσα στα άλλα μας έπαιξαν και μερικά από τα πολύ ωραία instrumental κομμάτια του - τότε - καινούργιου τους δίσκου.
Όμως κάπου στη μέση του set είδαμε μια μεγάλη στήλη καπνού. "Θα τους καήκαν τα βρώμικα" σκεφτήκαμε. Έλα όμως που η φωτιά επέμενε. Και εντωμεταξύ οι θεατές στην εξέδρα (των "VIP" τρομάρα τους) που ήταν στο πίσω μέρος, κοντά στην έξοδο, αντι να παρακολουθούν τους Beasties κοιτούσαν τη φωτιά. Και καπάκι οι Beasτie Boys μας ανακοινώνουν ότι πρέπει να αποχωρήσουν. Και αποχωρούν. Και βγαίνει και ένας από τους διοργανωτές στο μικρόφωνο και μας ανακοινώνει ότι οι Underworld δεν θα εμφανιστούν και η συναυλία ακυρώνεται.
Τι να κάνουμε κι εμείς, κατευθυνόμαστε προς την έξοδο. Και τι να δούμε: Το stand με τα (δωρεάν) t-shirts, καμμένο. Τα τζάμια στο χώρο που χρησίμευε για καμαρίνια των συγκροτημάτων σπασμένα. Και στο parking αυτοκίνητα να καίγονται.
Κανείς δεν ήξερε τι είχε γίνει. Πριν φύγω όμως αποφασίζω να πάω στο bar γιατί μου είχε μείνει μια μάρκα για αναψυκτικό.
"Μια coca cola", λέω στον "μπάρμαν".
Μου βγάζει ένα γεμάτο καφάσι, το ακουμπάει στη μπάρα και μου λέει: "Πάρε όσες θες. Έχει και fanta". Κοιτάζω γύρω μου βλέπω κόσμο να κουβαλάει μπυκάλια ουίσκι, βότκας κτλ. Οι διοργανωτές πουθενά. Και μαζί με τους διοργανωτές την είχαν πουλέψει και οι μπάρμεν. Οπότε όπως καταλαβαίνετε γινόταν κανονικό πλιάτσικο. Κάποια στιγμή μάλιστα ο "μπάρμαν" βάζει μια φωνή: "Τι κάνετε εδώ πέρα κωλόπαιδα! Πλιάτσικο, έ; Δε ντρέπεστε!" Πέφτει για πέντε δευτερόλεπτα μια σιωπή την οποία σπάει ο ίδιος ο "μπάρμαν": "ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ!" Οι υπόλοιποι βγάζουν εκπνοές ανακούφισης και συνεχίζουν με την ησυχία τους - και χωρίς ενοχές πλέον - το πλιάτσικο.
Τελικά αποφασίσαμε να φύγουμε γιατί έτσι και έρχονταν τα όργανα προστασίας του πολίτη πρώτα θα έριχναν ξύλο και μετά θα έκαναν ερωτήσεις όπως το ποιος έβαλε τη φωτιά, ποιος έκανε το πλιάτσικο κτλ.
Ανέλαβα λοιπόν να βρω το δρόμο για τη παραλιακή, για να πάρω το τραμ. Την είχα ξανακάνει αυτή τη διαδρομή το 1999 μετά τους Saint Etienne και νόμιζα ότι θα ήταν εύκολο. Έλα όμως, που από το 1999 η γεωγραφία και η περίφραξη του παλιού αεροδρομίου είχε αλλάξει! Πίσω μου είχαν μαζευτεί και κάτι χαμένοι που με ακολουθούσαν γιατί νόμιζαν ότι ξέρω τον δρόμο. Τελικά αφού παρα τρίχα δεν πέσαμε σε μια ακάλυπτη τρύπα φτάσαμε στο τραμ. Το οποίο κάποια στιγμή ήρθε. Αλλα επειδή αυτή η επεισοδιακή βραδυα δεν θα μπορούσε να λήξει τόσο εύκολα, λίγες στάσεις πιο κάτω το τραμ τράκαρε με ΙΧ. Κλασικός Ελληναράς (άντρας) οδηγάρας που νόμιζε ότι με το μπρίκι του θα προσπερνούσε το τραμ στη στροφή (και θα εντυπωσίαζε τη ξανθιά που είχε δίπλα του).
Γύρισα τελικά σπίτι με ταξί γιατί τη άλλη μέρα πετούσα για Γαλλία. Και απο εκεί, στο εξωτερικό με το κινητό έψαχνα στο Internet να δω τι έγινε. Κάπως έτσι βρήκα και το blog της Γωγώς που από τότε το παρακολουθώ ανελλιπώς και με παρακίνησε να ανοίξω το δικό μου. Η εξήγηση λοιπόν είναι ότι μπήκαν κάτι κουκουλοφόροι (τους οποίους κανείς δεν είδε, όποιον και αν ρωτήσεις) τα έκαψαν και τα έσπασαν όλα και τραυμάτισαν τον έναν από τους Underworld οι οποίοι από τότε δεν θέλουν να ξανάρθουν να εμφανιστούν στην Ελλάδα. Ποιος ήταν άραγε ο πανέξυπνος που σκέφτηκε να τοποθετήσει τα καμαρίνια των συγκροτημάτων (backstage στα Ελληνικά) μπροστά από τη σκηνή και μάλιστα στην είσοδο από εκεί που περνούσε όλος ο κόσμος καθώς έμπαινε στο χώρο; Μπαίνοντας εγώ μάλιστα είδα έναν από τους σαξοφωνίστες των Madness να κάνει πρόβα. Για να μη πούμε για τους σεκιουριτάδες της εισόδου που είχαν μαζί τους και σκυλιά (για να φοβηθούμε άραγε;) αλλά μόλις μπήκαν οι "κουκουλοφόροι" πήραν τον πούλο.
Να και πως περιγράφουν οι Madness το συμβάν στο blog τους:
MADBLOG NUMBER 42 - ANARCHY IN ATHENS!
Official Statement:
Madness were caught in the middle of a riot backstage at a gig in Athens on Saturday.
As part of the summer prep for their forthcoming 'lucky 7' album, Madness alongside the Beastie Boys and Underworld played the Athens Ejekt festival.
Following their performance, the band were decompressing in the dressing rooms reflecting on another storming gig.
However, their high spirits were soon extinguished as raised voices, followed by angry shouting, crashing windows, maced security guards and violent explosions signaled total mayhem in the backstage compound. The Beastie Boys, who were half way through their set were forced to abandon their performance amid genuine fears for their safety.
Absolute chaos ensued, as 30-40 masked, baton wielding assailants carrying CS gas canisters labeled as 'anarchists' by the authorities, vandalized and robbed bars, attacked festival security workers, destroyed portacabins and petrol bombed vehicles.
Fortunately the bands very experienced crew kept the band barricaded in their dressing room whilst the attack went on. After 30 terrifying minutes, the group made a dash for it, stopping passing traffic to escape the scene.
Others were not so lucky, Rick Smith from pioneering British electronic out-fit Underworld was hospitalized after being allegedly hit with a brick! Thankfully he is now safe in the UK receiving treatment. Several other people including security guards were also injured, however, it's not clear at this stage how many or just how badly.
Guitarist, Chrissy Boy Foreman said: "i knew something was up when i got on the plane at gate 13 and on seat 13 on the way there."
Δεν διεκδίκησα καθόλου αποζημίωση για το εισητήριό μου. Άλλωστε δεν δώθηκε ποτέ. Εγώ αυτό που ήθελα να δω το είδα: Τους Madness. Άντε και ολίγη από Beastie Boys (που θα ήθελα όμως να είχαν ολοκληρώσει το set τους για να ακούσω και το Fight For Your Right. Δεν καιγόμουν για τους Underworld. Αν θέλω να ακούσω Άγγλους να γκαρίζουν "lager, lager" πήγαινα και στη pub της γειτονιάς μου στο Λονδίνο.
Δύο μέρες μετά ήμουν στη Λυών. Το μενού είχε Rolling Stones. (Που δεν της είχαν κάτσει της γκαντέμως της Ντιντής στο ΟΑΚΑ τη προηγούμενη χρονιά). Χωρίς προβλήματα διοργάνωσης.
Labels:
Madness,
Ska,
Specials,
Αθήνα,
Ελλάδα,
Θέατρο Βράχων,
Μουσική,
Προπονητήριο Baseball,
συναυλίες
Thursday, 11 November 2010
Ο σκύλος του Παβλόφ και ο μαύρος Πητ
Με τους Pavlov's Dog και τη δημοφιλία τους στην Ελλάδα ισχύει μάλλον αυτό που είχα γράψει και σε προηγούμενο post. Τη σχέση αγάπης του Έλληνα με τα συγκροτήματα τα οποία περιείχαν και ένα "αταίριαστο" όργανο (στην περίπτωσή μας, το βιολί). Το πως τους ανακάλυψαν οι Έλληνες βέβαια είναι μια πιο πολύπλοκη ιστορία.
Εγώ τους έμαθα πρώτη φορά από το ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ, όταν πρωτάρχισα να το διαβάζω στα τέλη της δεκαετίας του '70. Πρόσεξα και τις σχεδόν άριστες κριτικές, στα 2 και μοναδικά albums που είχαν βγάλει από τον Πητ Κωνσταντέα, ο οποίος είχε επωμισθεί την κριτική όλης της ξένης δισκογραφίας στο περιοδικό (Την Ελληνική την είχε αναλάβει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας, γιος του Λάμπρου, δημοσιογράφος και παρουσιαστής ειδήσεων, μετέπειτα πολιτευτής με τη ΝΔ και τώρα με το... ΛΑΟΣ!). Είχε και ένα ιδιόρρυθμο σύστημα βαθμολογίας, το οποίο είχε ως εξής:
- Α+ (Εξαιρετικός)
- Α-Α+ (Πάρα πολύ καλός)
- Α (Πολύ καλός)
- Β+-Α (Αρκετά καλός)
- Β+ (Καλός)
- Β-Β+ (Σχετικά καλός)
- Β (Μέτριος)
- Γ+-Β (Μετριότατος)
- Γ+ (Κακός)
- Γ-Γ+ (Πολύ κακός)
- Γ (Κάκιστος)
Σ'αυτά προσθέστε και την ένδειξη "Χωρίς χαρακτηρισμό" που αν δεν κάνω λάθος τον έδινε σε συλλογές, και το "Χαρακτηρισμός; Θα αστειεύεστε!" που είχε δώσει στο One Step Beyond των Madness (περισσότερα γι αυτό σε μελλοντικό post)
Δεν ήταν εύκολο να κάνει σε ένα δίσκο καλή κριτική ο συγκεκριμένος συντάκτης. Υπήρχε "ο δίσκος του μήνα" ο οποίος έπρεπε να είναι νέα κυκλοφορία και να έχει βαθμολογία από Α και πάνω. Αυτές οι βαθμολογίες πηγαίνανε συνήθως σε δίσκους classic και progressive rock. Η μουσική disco έπαιρνε από Γ+ και κάτω, για το punk ας μην το συζητήσουμε καλύτερα (Γ στάνταρ, ο χαμηλότερος βαθμός που υπήρχε), αλλά αυτό που είχε κάνει εντύπωση στους αναγνώστες του περιοδικού ήταν η καθολική απόρριψη οτιδήποτε είχε να κάνει με new wave. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 ο συγκεκριμένος συντάκτης ζούσε ήδη στο παρελθόν (Αν και μας κούφανε όταν έδωσε τον χαρακτηρισμο "Καλός" στον πρώτο δίσκο των Spandau Ballet!). Μάλιστα, όπως είχε γράψει και ένας αναγνώστης, οι δίσκοι new wave ήταν ο Μίκυ Μάους και ο Πητ Κωνσταντέας ο Μαύρος Πητ. Όταν έφτανε δε το τέλος της χρονιάς και οι συντάκτες ψήφιζαν τα καλύτερα albums, αυτά που ψήφιζε ο Κωνσταντέας δεν τα ήξερε κανείς (Χρόνια μετα, έμαθα ότι ο Merle Haggard ήταν καλλιτέχνης της country, αλλά μέχρις εκεί)
Κάπου εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του '80, οι Έλληνες ανακαλύπτουν τους Pavlov's Dog και το Julia γίνεται mega hit, χρόνια αφότου είχα διαβάσει γι αυτούς και ακόμη περισσότερα χρόνια από τότε που είχαν να βγάλουν δίσκο. Πώς έγινε αυτό; Σύμφωνα με άνα άλλο άρθρο που διάβασα τότε (δυστυχώς δεν θυμάμαι πλέον τον συντάκτη), τους Pavlov's Dog τους είχε ανακαλύψει ο Κωνσταντέας και το μυστικό της ύπαρξής τους το φύλαγε ως κόρη οφθαλμού. 'Επαιξε τους δίσκους τους σε κάτι γνωστούς του, συνιστώντας τους να μην τους διαδώσουν παραπέρα, αλλά οι συγκεκριμένοι "γνωστοί" δεν μπορούσαν να κρατηθούν απ'τη χαρά τους (θέλει η π*****α να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει) και έτσι οι δίσκοι φτάσανε στα χέρια ενός ραδιοφωνικού παραγωγού ο οποίος άρχισε να παίζει μετα μανίας το Julia. And the rest is, as they say, history.
Anyway, οι Pavlov's Dog κάποια στιγμή ξαναφτιάχτηκαν και φυσικά άρχισαν να έρχονται και Ελλάδα. Την περασμένη Τρίτη εμφανίστηκαν στο Ζυγό, στην Πλάκα και αυτή ήταν η 3η αν δεν κάνω λάθος εμφάνισή τους στη χώρα μας (αλλά η πρώτη φορά που τους έβλεπα εγώ). Με παλιά (όπως η σύζυγος του τραγουδιστή), αλλά και νέα μέλη (όπως η μπασσίστρια και η... βιολίστρια).
Έβγαλαν και καινούργιο album, αλλά και ένα live το οποίο διατίθεται προς το παρόν μόνο στις συναυλίες τους.
Έπαιξαν παλιά, καινούργια, αλλά και παλιά ακυκλοφόρητα κομμάτια (γιατί όπως μας είπε ο τραγουδιστής τους στους δίσκους βινυλίου μπορούσαν να χωρέσουν μόνο 36 έπτά μουσικής. Εγώ βέβαια πάλι ξέρω ότι χωρούσαν άνετα 45, αλλά δεν θα τσακωθούμε τώρα).
Τελείωσαν με το Julia και μετά βγήκαν έξω και υπέγραψαν εισητήρια, CD, αφίσες και βινύλια.
Εκεί πιάσαμε και κουβέντα όπου μας είπαν ότι ναι μεν μπορεί αυτοί να θέλουν να έρχονται κάθε χρόνο, αυτό όμως δεν εξαρτάται από αυτούς αλλά από τους διοργανωτές. Και η διοργανωτές της προηγούμενης συναυλίας τους στην Ελλάδα (πολύ γνωστοί στο χώρο), τους έφαγαν λεφτά γι αυτό και ήρθαν τώρα στο Ζυγό. Στο μεταξύ οι δύο κοπέλες (βιολίστρια - μπασσίστρια) που αναφέραμε και πιο πάνω, βρήκαν την ευκαιρία να φορέσουν τουριστικά μπλουζάκια που έγραφαν επάνω "Ελλάς".
Τη συναυλία άνοιξαν οι Rock & Lace από τα Τρίκαλα οι οποίοι μεταξύ άλλων μας έπαιξαν και το Because The Night του Bruce Springsteen (Ξέρω, ξέρω θα μου πείτε ότι είναι της Patti Smith, αλλά το κομμάτι το έγραψε ο Bruce μαζί με την Patti και το έκανε επιτυχία η τελευταία)
Labels:
Pavlov's Dog,
Rock And Lace,
Αθήνα,
Ελλάδα,
Μουσική,
συναυλίες
Subscribe to:
Posts (Atom)