Ε ναι λοιπόν! Πήγα στους Scorpions! (Κράξτε με τώρα!)

Ε ναι λοιπόν! Αν δώσει εντολή ο Γιωργάκης στη Μέρκελ να ανοίξουν οι λογαριασμοί των Scorpions και αφαιρέσει όσα χρήματα έχουν κερδίσει στην Ελλάδα, θα μπορέσει να πληρώσει ένα μεγάλο μέρος του χρέους. Είναι αλήθεια ότι οι Scorpions έχουν βρει στην Ελλάδα το μήνα που τρέφει τους 11 (ή μαλλον τη χώρα που τρέφει τις άλλες 210 περίπου) και τους έχουμε ως λαός βοηθήσει να συμπληρώσουν ένα σεβαστό ποσοστό από τα ένσημα τους αφού έρχονται σχεδόν κάθε χρόνο. Και οι συναυλίες τους είναι πάντα sold out, σιγουράκι δηλαδή για τους διοργανωτές. Βέβαια και αυτοί - προς τιμήν τους - εκτός από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη δίνουν συναυλίες και σε πόλεις που μόνο με τηλεσκόπιο θα έβλεπαν ροκ συναυλία (Πάτρα, Λάρισα, Γιάννινα). Και να θυμήσουμε βέβαια ότι δεν είναι οι μόνοι. Η Ελλάδα έχει αυτή τη περίεργη σχέση και με άλλα συγκροτήματα (James, Placebo μου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό). Αν μάλιστα βγούμε εκτός Ελλάδας θα δούμε ότι αυτή η "σχέση" δεν είναι καθόλου περίεργη. Δηλαδή, όταν πχ οι U2 ή ο Bruce Springsteen ανακοινώνουν καινούργια περιοδεία, κάθε μα κάθε φορά θα εμφανιστούν στην γειτονική μας Ιταλία. Θα μας χάλαγε αν γινόταν αυτό και σε μας; Δηλαδή αν σε κάθε περιοδεία τους οι U2 (ή ακόμα και η Madonna για την οποία τόσες εργατοώρες ξόδεψε το Star Channel) περνούσαν και από τη χώρα μας; Δεν νομίζω.
Οι Scorpions εξάλλου, δεν θα πρεπε να τα χουν ανάγκη τα χρήματα τώρα. Έβγαλαν μπόλικα από τις πωλήσεις των δίσκων τους. Ενώ στην σημερινοί εποχή οι μουσικοί που θέλουν να βγάλουν χρήματα πρέπει να κάνουν οπωσδήποτε συναυλίες μια που δεν υπάρχουν πλέον πωλήσεις μουσικής. Και δεν έχουν και τέτοια προϊστορία οι Scorpions ώστε να υποθέσει κανείς ότι τα έφαγαν όλα σε sex, drugs & rock'n'roll.
Anyway, αν είναι να ψάξουμε πότε άρχισε αυτή η "σχέση" των Scorpions με την Ελλάδα θα πρέπει να πάμε πίσω στην εφηβική (μου) ηλικία εκεί κάπου στα 80's. Από το Lovedrive και μετά (το οποίο μάλλον καυθηστερημένα ανακαλύψαμε) τα "μπλουζ" κομμάτια τους (Always Somewhere, Holiday, When The Smoke Is Going Down, Still Loving You αλλά και In Trance) έπρεπε να τα χορέψεις οπωσδήποτε στα εφηβικά πάρτυ όπου και θα ήταν η μοναδική σου ευκαιρία να αγγίξεις άτομο του άλλου φύλου. Και αν το προηγούμενό μου post σας έκανε να αναρωτηθείτε τι σχέση μπορεί να έχουν ένα μάτσο λευκοί με τα blues, τώρα θα αναρωτηθείτε από πότε άρχισαν οι Scorpions να παίζουν blues ή μήπως οι Έλληνες έφηβοι των eighties είχαν εντρυφήσει στη σκηνή του Chicago. Τίποτε από τα δύο, απλά εκείνη την εποχή οι έφηβοι για κάποιον ανεξήγητο λόγο τα slow κομμάτια τα αποκαλούσαν "μπλουζ". Γι αυτό και στα εφηβικά λευκώματα της εποχής στην ερώτηση "Τι μουσική ακούτε;" η συνήθης απάντηση ήταν "Λίγο απ'όλα, αλλά κυρίως μπλουζ". Και βέβαια μπορούσες να ακούς ότι μουσική θέλεις, να μην ήσουν απαραίτητα ροκάς, αλλά αν ήθελες να σε πάρουν στα σοβαρά και να σου αναγνωρίσουν ότι άκουγες και κάτι σωστό έπρεπε να ακούς Scorpions. (Για ακόμη περισσότερη σοβαρότητα έπρεπε να ακούς και Doors και να λατρεύεις τον Jim Morisson, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Και μαζί με τα "μπλουζ" έπαιρνε η μπάλα για τα γρήγορα ροκάδικα κομμάτια (πχ Blackout, Rock You Like A Hurricane) και σου άρεσαν κι αυτά. Εκείνη την εποχή λοιπόν "η αλήθεια βρισκόταν στους Scorpions". Το αστείο είναι ότι παρακολουθούσα αυτές τις μέρες σε DVD το Moscow Music Peace Festival που έγινε το 1989. Εκεί λοιπόν, ο τύπος που περιέγραφε τη συναυλία για την ΕΤ1, ανέφερε πως είχε τους συναντήσει τους Scorpions, τους είπε ότι είχαν πολλούς fans στην Ελλάδα και πως πουλούσαν εδώ περισσότεους δίσκους απ'ότι στην Αγγλία και αυτοί είχαν εκπλαγεί και δήλωσαν πως θα ήθελαν να παίξουν κάποτε στην Ελλάδα. Που να'ξεραν (και αυτός, και αυτοί, και... εμείς)

Όσο για μένα. Μου είχαν πει να πάμε να τους δούμε κάπου γύρω στο '92 όταν ήμουν στην Αγγλία, αλλά δεν μπορούσα εκείνες τις μέρες. "Έ, Αγγλία είμαι, όλο και κάπου θα τους ξαναπετύχω". Αργότερα γύρισα και εγώ Ελλάδα, άρχισαν να έρχονται και αυτοί Ελλάδα, αλλά όλο έλεγα "Ε, δεν πειράζει, κάθε χρόνο έρχονται, θα τους δω άλλη φορά" είπα. Μέχρι που τους είδα στις 19/07/2006, μαζί με τους Whitesnake στο στάδιο Καραϊσκάκη.

Μη γκρινιάζετε για τη φωτογραφία, τότε είχα μόνο ένα κινητό του 1 Megapixel χωρίς optical zoom. (Και συ Τάκη, μη γκρινιάζεις γενικώς, για όλες τις φωτογραφίες...)

Τότε στο στάδιο Καραϊσκάκη, τώρα στο Στάδιο Ειρήνης Και Φιλίας. Μάλλον θα είναι οπαδοί του Ολυμπιακού.

(Πλάκα, πλάκα, νομίζω ότι ο Κόκκαλης τους είχε κάνει όλους μέλη του Ολυμπιακού κάποια στιγμη, τότε που όποιον περνούσε έξω από το γήπεδο τον έκανε μέλος, όπως τον Μαραντόνα). Ένυ γουέι, δεν θα είχα λόγους να τους δω φέτος και ας διαφημίστηκε αυτή η εμφάνιση ως η τελευταία τους στην Ελλάδα μια που αποτελεί μέρος της "αποχαιρετιστήριας" περιοδείας τους. Αυτό όμως που δεν ξέρει ο πολύς ο κόσμος είναι ότι αυτή η "αποχαιρετιστήρια" περιοδεία θα τραβήξει και το 2011, ίσως και το 2012, οπότε δεν αποκλείεται να υποκύψουν στον πειρασμό και να μας ξανάρθουν. Κάποιοι όμως στην παρέα δεν ους είχαν ξαναδεί (ναι, υπάρχουν ακόμα στην Ελλάδα άνθρωποι που δεν έχουν δει τους Scorpions), οπότε πήγα και εγώ. Και περιμένω τώρα να φάω το κράξιμό μου από την ephee, αν και ελπίζω σε λίγη συμπαράσταση από την Coffeemug!
Συνήθως, τέτοιοι καλλιτέχνες, με τόσα χρόνια ύπαρξης δηλαδή δεν βγάζουν πλέον καλά albums. Και γι αυτό ο κόσμος περιμένει να ακούσει "τα παλιά". Παραδόξως το τελευταίο τους ήταν καλό (το άκουσα τυχαία μια που το έδινε στην αρχή της χρονιάς μια Κυριακάτικη εφημερίδα), ειδικά αν υπολογίσει κανείς ότι δεν έχουν βγάλει τίποτα αξιόλογο τα τελευταία 10 χρόνια. Περιέχει μάλιστα και ένα "ξεσηκωτικό" κομμάτι, το "The Best Is Yet To Come" με ένα ε-α-ε-ο στο ρεφρέν που μάλιστα δούλεψε και στη συναυλία στο ΣΕΦ.

Μια συναυλία που αρχικά είχε προγραμματιστεί για τις 6/10/2010 αλλά αναβλήθηκε λόγω φαρυγγίτιδας του τραγουδιστή Klaus Meine. Μια συναυλία στην οποία για να πάμε χρειάστηκε να φάμε αρκετούς τόνους νερού στην μικρή διαδρομή από το σταθμό του Ηλεκτρικού ως το ΣΕΦ. Παραδόξως πάντως, αυτοί που έβαζαν μέσα τον κόσμο αν και το έκαναν με ρυθμούς χελώνας, ήταν ευγενικοί και δεν πουλούσαν "εξουσία" όπως κάποιοι άλλοι. Μπήκαμε τελικά και αγοράσαμε αμέσως μπλουζάκι Scorpions για να αντικαταστήσουμε τα μουσκεμένα ρούχα. Κάλτσες Scorpions, δυστυχώς δεν είχε. Προλάβαμε το δεύτερο support που ήταν οι Firewind, το συγκρότημα του Gus G, του Έλληνα κιθαρίστα του Ozzy που είδαμε πριν από ένα μήνα στο Terra Vibe. Καθαρό metal βέβαια, αλλά μας εξέπληξαν θετικά στη διασκευή του Maniac του Michael Sembello, από το soundtrack του Flashdance!

Και λίγο μετά τις 10 παρά τέταρτο οι Scorpions ήταν στη σκηνή!

Ακούσαμε όσα περιμέναμε να ακούσουμε (όπως Wind Of Change, Rock You Like A Hurricane, Still Loving You, Holiday, Blackout, Big City Nights), αλλά όπως και το 2006 δεν ακούσαμε τίποτα από την εποχή του Uli Roth, πριν από το 1978 δηλαδή, όπως In Trance και Pictured Life. Έρχεται πάντως τη 1η Δεκεμβρίου στην Πλάκα ο Uli Roth και ίσως μας τα πει αυτός. Το κοινό; Σαραντάρηδες, ίσως και πενηντάρηδες αλλά και πιτσιρίκια.

Οι μεν σαραντάρηδες αποδεικνύουν αυτό που ανέφερα και παραπάνω, δηλαδή τη δημοφιλία τους στην Ελλάδα στα eighties, τα δε πιτσιρίκια επιβεβαιώνουν κάτι που μου είπαν πως συμβαίνει, ότι δηλαδή τους ανακαλύπτουν μαζί με τους συνομήλικούς τους στο σχολείο. Τώρα πώς γίνεται αυτό μέσα στον κυκεώνα της Δέσποινας Βανδή και της Πέγκυ(ς) Ζήνα, δεν ξέρω!

Υπήρχαν βεβαίως και άσχετοι σαραντάρηδες (που συνόδευαν τα πιτσιρίκια τους) καθώς και άσχετα πιτσιρίκια (που συνόδευαν τους σαραντάρηδες γονείς τους). Α, και πολλοί οπαδοί των Firewind. Παίξανε σχεδόν 2 ώρες (ίσως και λίγο παραπάνω), ενώ κάπου στη μέση πήραν και μερικές ανάσες, όσο ο drummer Kottak μας έκανε φιγούρα με τα σόλα του.

Και φεύγοντας, μετά το encore, μας ευχαρίστησαν (αυτό έλειπε).

Όσο για το "τελευταία συναυλία στην Ελλάδα"; Όπως είπε και ο James Bond "Never Say Never Again"...